Τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει ότι σε ένα ήδη επιβαρυμένο από πλήθος εμπορικών επιχειρήσεων πάρκο, προστίθεται άλλη μία, σε μια περιοχή του, μάλιστα, από τις λίγες που απέμειναν ελεύθερες και αναλλοίωτες, η οποία θα καταστεί ιδιωτική και θα βιασθεί περιβαλλοντικά. Σημαίνει ότι θα συρρικνωθεί πιο εντατικά στο εξής, ο ανοιχτός δημόσιος χαρακτήρας του πάρκου.
Σημαίνει να ξεχάσουμε ένα φυσικό περιβάλλον, που έχει τη δική του
ζωή-χλωρίδα, πανίδα και ομορφιά- και να το δούμε να μετατρέπεται σε ένα
τεχνητό απονεκρωμένο τοπίο κερδοσκοπικών επεμβάσεων.
Οι βόλτες, η ποδηλασία, το άραγμα στις όχθες της λίμνης, το ελεύθερο
παιχνίδι, δηλαδή ανθρώπινες ανάγκες που έχουμε κάθε δικαίωμα να
αυτοκαθορίζουμε, δε χωράνε στις ιδιωτικοποιημένες ζώνες. Εδώ μιλάει μόνο
το χρήμα μέσα από το τσιμέντο, τα τραπεζοκαθίσματα, την οχλοβοή, την
κατανάλωση και την πληρωμένη «διασκέδαση με θέα τη λίμνη».
Το πάρκο και κάθε δημόσιος χώρος, δε θα σωθεί μέσω της εμπορευματοποίησής του, αντίθετα μέσα από αυτήν οδηγείται στην εξαφάνιση.
Δεν χρειάζεται ιδιοκτήτες κι επιχειρήσεις, βουλιάζει απ’ όλο αυτό το σινάφι.
Ανήκει στα δέντρα, τα πουλιά, τα ζώα του και σε όσους-ες επιθυμούν να το
χαίρονται χωρίς χρηματικά αντίτιμα και αποκλεισμούς. Θα παραμείνει
ζωντανό και θα διατηρήσει τον ανοιχτό κοινωνικό χαρακτήρα του, μόνο αν
δεν το αφήσουμε στα χέρια λαμόγιων, εμπόρων και διοικούντων.
Μόνο αν αναλάβουμε εμείς οι ίδιοι και οι ίδιες συλλογικές πρωτοβουλίες οικειοποίησης, φροντίδας και προάσπισής του.
Οι αυτοοργανωμένες προσπάθειες και οι αλληλέγγυες πρακτικές, ανοίγουν
τεράστιες δυνατότητες για να επαναπροσδιορίσουμε την τύχη του ως
ελεύθερου χώρου και τη σχέση μας μαζί του.
Να οργανώσουμε συλλογικά τις αντιστάσεις ενάντια στις πολιτικές που το απειλούν.
Να λειτουργήσουμε από κοινού, αντιιεραρχικά και χωρίς εκπροσωπήσεις,
για να εμποδίσουμε την επέκταση της εμπορευματοποίησής του.
Αν όχι τώρα, αύριο θα ’ναι αργά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου