Προς τους Εκπαιδευτικούς. Προς τους Γονείς. Προς τους μαθητές.
Στις 6 Νοεμβρίου, ο Σύλλογος διδασκόντων του 1ου Δημοτικού Σχολείου Αγίων Αναργύρων, μετά από αίτημα του προέδρου Συλλόγου Γονέων του σχολείου, αποφάσισε να «εξασφαλίσει» δάσκαλο/α για το ολοήμερο, καλύπτοντας τις ώρες του δασκάλου/ας αυτού, στο πρωινό πρόγραμμα, με υπερωρίες που θα κάνουν οι υπόλοιποι εκπαιδευτικοί.
Η πρόταση αυτή από την πλευρά του Συλλόγου Γονέων, όσο και η απόφαση του Συλλόγου διδασκόντων για υπερωρίες δείχνει φαινομενικά ότι βοηθάει τους μαθητές και τους γονείς.
«Πού ν’ αφήσει ο γονιός το παιδί του, όταν δουλεύει με ελαστικοποιημένο πρόγραμμα, όταν τα χρήματα που παίρνει δεν του φτάνουν για να βοηθήσει διδακτικά το παιδί του;» Ας βάλει λοιπόν, κάθε εκπαιδευτικός, λίγες επιπλέον ώρες από τη ζωή του για να βοηθήσει την κατάσταση.
Γιατί όμως οι υπερωρίες και η απλήρωτη εργασία όχι μόνο δεν αναπληρώνουν τα κενά, αλλά αντίθετα τα συντηρούν;
Γιατί η έλλειψη εκπαιδευτικών που παρατηρείται κάθε χρόνο σε μεγαλύτερο βαθμό από τον προηγούμενο, δεν είναι μια συγκυρία. Γίνεται στοχευμένα. Είναι μέρος μια πολύπλευρης επίθεσης στο δημόσιο σχολείο που προσπαθεί να αποκλείσει από τη μόρφωση τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών.
Με ποιους τρόπους γίνεται αυτό.
Πρώτο: Δεν γίνονται διορισμοί μόνιμων εκπαιδευτικών. Μειώνονται κάθε χρόνο οι προσλήψεις αναπληρωτών. Τα «κενά» δεν καλύπτονται μέχρι το τέλος της χρονιάς.
Δεύτερο: Συγχωνεύονται τάξεις και σχολεία για να χρειάζονται λιγότεροι εκπαιδευτικοί και λιγότερες δαπάνες. Αυξάνεται ο αριθμός των μαθητών στην τάξη.
Τρίτο: Αυξήθηκε το ωράριο των εκπαιδευτικών (το 2011 έγινε η πρώτη αύξηση κατά 2 ώρες). Οι μνημονιακές δεσμεύσεις της «νέας» κυβέρνησης, απαιτούν κι άλλη αύξηση του ωραρίου. Η εθελοντική εργασία,προβάλλεται ως ένα νέο μοντέλο εργαζόμενου που «παραμένει στη δουλειά όσο θέλει το αφεντικό ή ο προϊστάμενος».
Κι ακόμα γίνεται προσπάθεια να συνδεθεί η εθελοντική εργασία με την αξιολόγηση. Δηλαδή ο εργαζόμενος εκείνος που θα αποδεχτεί να εργάζεται υπερωριακά θα έχει προβάδισμα σε σχέση με κάποιον άλλον που δεν το έκανε.
Μας λένε δηλαδή «αυξήστε από μόνοι σας το ωράριό σας για να μην σας το αυξήσουμε εμείς».
Τέταρτο: Καταργούνται ή υπολειτουργούν μέχρι εξαφανίσεως τα εργαστήρια και όλοι οι δαπανηροί τομείς της εκπαίδευσης, όπως ο επαγγελματικός προσανατολισμός, τα προγράμματα, η πρόσθετη διδακτική στήριξη, η ειδική αγωγή και παραχωρούνται στον ιδιωτικό τομέα.
Πέμπτο: Οι υποδομές των σχολείων δεν αναπληρώνονται, και γίνεται ένας οικονομικός στραγγαλισμός ζητώντας παράλληλα από τους γονείς, εθελοντικά και αυτοί, να συμβάλλουν «βάζοντας το χέρι σε μια άδεια τσέπη».
Έκτο και σημαντικότερο: Οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς, οι μαθητές καλούμαστε να δουλεύουμε περισσότερο, να πληρώνουμε περισσότερα και να συμβιβαζόμαστε με λιγότερα. Αυτή η κυβέρνηση λοιπόν μας καλεί να μοιραστούμε την ευθύνη και από τα κινήματα του «Δεν πληρώνω», ζητάει από τον Ελληνικό λαό να αποδεχτεί κομψά το δόγμα του «Μαζί τα φάγαμε».
Γι’ αυτό, φίλε εκπαιδευτικέ, όταν κάνεις υπερωρίες για να αναπληρώσεις μόνιμες ανάγκες,
τότε, χιλιάδες αδιόριστοι, άνεργοι συνάδελφοί σου αδυνατούν να επιβιώσουν να έχουν ασφάλεια, περίθαλψη, μόρφωση για τα παιδιά τους,
τότε, με την συναίνεσή σου δίνεις το πράσινο φως για την επίσημη αύξηση του ωραρίου σου, τότε, εδραιώνεις την πεποίθηση ότι κι εσύ φταις, αφού αν θέλεις, «βάζεις πλάτη» και εξομαλύνεις το πρόβλημα. Και επιπλέον, δικαιώνεις την άποψη ότι πριν ήσουν τεμπέλης, αφού μπορείς να δουλέψεις παραπάνω,
τότε, ο μαθητής που με τόση αγάπη θέλεις να μορφώσεις, θα είναι το παιδί σου που αύριο θα μείνει άνεργο. Θα είναι ο αδιόριστος, που θα είναι ελαστικότερος εργασιακά από εσένα και θα συμφέρει περισσότερο από εσένα. Θα είναι το φτηνό εργατικό δυναμικό που θα τον χρησιμοποιήσει το σύστημα ανταγωνιστικά προς εσένα. Αυτή είναι η πλήρης απελευθέρωση της αγοράς.
------------------
Όταν, ως γονιός προτείνεις ή αποδέχεσαι ο δάσκαλος του παιδιού σου, να εργάζεται υπερωριακά, για να καλύψει την τεχνητά δημιουργημένη έλλειψη,
τότε, κι εσύ ως εργαζόμενος θα δουλεύεις ακόμα πιο ελαστικά και τις Κυριακές και όσο θέλει το αφεντικό. Και τότε κανένας δε θα μπορεί να καλύψει το κενό από την οικογένειά σου και τη ζωή σου, γιατί τότε θα ζεις ΜΟΝΟ για να δουλεύεις.
Όταν, ως γονιός προτείνεις ή αποδέχεσαι, να πληρώνεις για το χαρτί του σχολείου, για την επισκευή του, για τις ξένες γλώσσες, για τις αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες του παιδιού σου, ενώ ήδη σε υποχρεώνουν να πληρώνεις πολλαπλάσιους και αβάσταχτους φόρους
τότε, θα είσαι έτοιμος να αποδεχτείς ότι δε θα έχεις ΤΙΠΟΤΑ από όλα αυτά γιατί ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΧΡΗΜΑΤΑ ΝΑ ΤΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ. Γιατί τότε, θα πρέπει να διαλέξεις αν θα πληρώσεις τη ΔΕΗ ή τον ΕΝΦΙΑ, τα τέλη κυκλοφορίας ή το φαγητό τα παπούτσια ή τη συμμετοχή σου στα έξοδα του σχολείου του παιδιού σου.
Όταν ως μαθητής αποδέχεσαι να σου φέρονται ως κλοτσοσκούφι, να μην έχεις δασκάλους και πλήρες πρόγραμμα στις 11 Σεπτεμβρίου, να κάνεις μάθημα σε Container με 25 και πλέον συμμαθητές σου, να μην παίρνεις το υλικό που χρειάζεσαι για τη μελέτη σου γιατί δεν υπάρχει χαρτί ή γιατί δεν μπορεί να επισκευαστεί το φωτοτυπικό μηχάνημα,
τότε, στις πλημμύρες θα κινδυνεύεις να εγκλωβιστείς στο κλουβί που σε έβαλαν να κάνεις μάθημα. θα σου λείπει θέρμανση και θα απογοητεύεσαι γιατί δεν θα καταλαβαίνεις το μάθημα, αφού για να καλυφθεί η ύλη, οι απορίες των παιδιών παύουν να είναι «προωθητική δύναμη» και γίνονται «εμπόδιο».
Η νέα γενιά, οι μαθητές, οι φοιτητές και οι χιλιάδες νέοι που βρίσκονται εκτός σχολών αποτελούν το πιο ενδιαφέρον κομμάτι αυτής της επίθεσης. Η εργασία για τους νέους έχει γίνει απασχόληση, η δημόσια ασφάλεια και η περίθαλψη έχουν περάσει στα τρωκτικά ξένων και ντόπιων ιδιωτικών εταιρειών, τα εργασιακά δικαιώματα και οι απεργίες έχουν ποινικοποιηθεί στην πράξη αφού η απόλυση είναι προ των πυλών.
------------------
Η μόρφωση είναι δύναμη, είναι όπλο. Είναι το εργαλείο για να κατανοούμε, να ερμηνεύουμε και να παρεμβαίνουμε για να αλλάξουμε την πραγματικότητα.
Οι μορφωμένοι νέοι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι για ένα σύστημα που μπορεί να αναπαράγεται όταν υπάρχει, φόβος, υπακοή, πειθαρχία, που οι άνθρωποι διαμορφώνουν άποψη από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που οι μνημονιακές δεσμεύσεις των κυβερνήσεων και ο ΟΟΣΑ, λένε ότι πρέπει να αυξηθεί ο αριθμός των μαθητών που αντιστοιχούν ανά εκπαιδευτικό , να μειωθεί το κόστος του κάθε μαθητή για το Ελληνικό Δημόσιο και να μπει πιο θαρραλέα ο ιδιωτικός τομέας, στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης.
Το δημόσιο σχολείο κινδυνεύει από το σχολείο της αγοράς, από το ταξικό σχολείο των διακρίσεων και των εμποδίων στην μόρφωση των παιδιών μας.
Εμείς στην προσπάθεια οικοδόμησης ενός ενιαίου μετώπου Γονέων – Μαθητών – Εκπαιδευτικών πορευόμαστε σε έναν κοινό αγωνιστικό δρόμο.
Συντονίζουμε τα βήματά μας για τα αιτήματά μας για:
Χρηματοδότηση των σχολείων από τον κρατικό προϋπολογισμό για την κάλυψη των λειτουργικών και κτιριακών αναγκών (να μη μετατοπίζεται το βάρος στους γονείς).
Άμεση πρόσληψη μόνιμων εκπαιδευτικών με βάση το πτυχίο τους για τις πάγιες ανάγκες των σχολείων (να μη μετατοπίζεται το βάρος στους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές).
Διεκδικούμε δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλα τα παιδιά.
Ενιαίο δημόσιο δωρεάν δωδεκάχρονο σχολείο.
Καλούμε τους Συλλόγους Γονέων & Κηδεμόνων, την Ένωση Γονέων, τις τοπικές ΕΛΜΕ & ΔΟΕ, Εργατικά Σωματεία & Συλλόγους, Συλλογικότητες, Επιτροπές Κατοίκων, Εκπαιδευτικούς, Γονείς, Μαθητές σε πανεκπαιδευτικό συντονισμό της δράσης και του αγώνα μας
Πηγή
.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου