ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ – ΚΑΜΑΤΕΡΟΥ

http://terzogloupanagiotis.blogspot.gr/
Στο προηγούμενο σημείωμα μου ασχολήθηκα περισσότερο με τα

πεπραγμένα της Διοίκησης Σαράντη και λιγότερο με τη δημιουργία του Μετώπου για την Ανατροπή. Αυτό θα γίνει σε αυτό το σημείωμα, αφού κάνω πρώτα μια αναφορά στην εγκληματική αντιμετώπιση των έργων αναβάθμισης του σιδηροδρόμου.

Στο τέλος της δεκαετίας του 1990 αποφασίστηκε η υπογειοποίηση μέρους της σιδηροδρομικής γραμμής που τέμνει κάθετα το δήμο των Αγίων Αναργύρων. Αντί να πιεστεί η τότε (αλλά και η μετέπειτα) πολιτική ηγεσία να υπογειοποιηθεί ΟΛΟΚΛΗΡΗ η γραμμή, από τις Τρεις Γέφυρες μέχρι την οδό Ευβοίας, οι δημοτικές πλειοψηφίες Ταμπακίδη, Τρίγκα και Σαράντη αποδέχτηκαν ουσιαστικά τη «μισή» απόφαση, η υλοποίηση της οποίας οδήγησε σε τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή.

Η Διοίκηση Σαράντη ευθύνεται επίσης και αποκλειστικά για την καταστροφή του μικρού Πευκώνα, όταν επέτρεψε ΜΟΝΟ και ΜΟΝΟ για διευκόλυνση των μηχανημάτων του εργολάβου, να ξεριζωθούν 80 αιωνόβια δέντρα. Όλα αυτά έγιναν χωρίς καν, να παρθούν μέτρα για να αντικατασταθεί (στο βαθμό που αυτό γίνεται) η περιβαλλοντική καταστροφή αλλά και χωρίς ουσιαστικά αντισταθμιστικά οφέλη που δίνονται σε τέτοιες περιπτώσεις.

Το μόνο «κέρδος» προς την πόλη και τους κατοίκους της ήταν μικροπαρεμβάσεις οι οποίες ουσιαστικά αφορούσαν σε εξυπηρέτηση αιτημάτων ημετέρων. Ο Δήμος μας εξακολουθεί να είναι, από τους λίγους Δήμους της Αττικής, στον οποίο δεν έχει γίνει καμία αξιόλογη κυκλοφοριακή – συγκοινωνιακή – περιβαλλοντική μελέτη στην οποία να ενταχθούν έργα όπως οι σιδηροδρομικές υποδομές, ο Προαστιακός κ.α. έργα όπως το κλείσιμο ρεμάτων. Οι επιπτώσεις είναι προφανείς στην καθημερινή ασφυκτική ζωή των κατοίκων των Αγίων Αναργύρων γιατί αν μιλήσουμε για το Καματερό, σε πιάνει απελπισία.

Δεν είναι εύκολο να ανατραπεί αυτή η κατάσταση. Είναι βαθειά ριζωμένη και ταυτισμένη με λογής λογής εξυπηρετήσεις και συμφέροντα. Χρειάζεται  πολιτική και κοινωνική υπέρβαση και αυτό δεν μπορεί παρά να αφορά όλους.

Σε αυτή τη χρονική συγκυρία, η ελληνική Αριστερά αντιμετωπίζει μια πρόκληση, ίσως ανάλογη με αυτήν που αντιμετώπισε μετά τον πόλεμο. Με καλύπτει η άποψη της Δήμητρας Γ. Ζέκου (Επονίτισσα) όπως δημοσιεύτηκε στο iskra σε ανάλογο άρθρο και γι αυτό τη δανείζομαι:

“Σήμερα, μπροστά στην συγκυρία που διανύουμε και την ιστορική πρόκληση που αντιμετωπίζει η Αριστερά με πολύ ευρύτερη, σχεδόν πλανητική, σημασία, η απάντηση δεν είναι για την Αριστερά ούτε η συστημική αναδίπλωση, ούτε η υπόκλιση σε ένα περιοριστικό και ατελέσφορο «ευρωπαϊσμό», ούτε ένας φοβικός «σεχταρισμός», ούτε η φυγή σε ένα επαναστατικό αντικαπιταλιστικό άλμα, «καλό» ή «κακό» στο περιεχόμενο του, η οποία πέραν των πολλών άλλων αρνητικών, θα αφήσει ένα μεγάλο πολιτικό κενό που θα καλύψουν «λαϊκίστικες» έως άκρως επικίνδυνες δυνάμεις.

Αυτήν την ώρα η πρόκληση στην Αριστερά είναι να ακολουθήσει μια ενωτική πολιτική και στρατηγική για ένα μεγάλο αριστερό μέτωπο, η οποία θα συνδυάζει το ριζοσπαστισμό και το όραμα ενός ριζικού κοινωνικού μετασχηματισμού με τα μεγάλα αιτήματα της συγκυρίας και της επικαιρότητας.

Με δύο λόγια η Αριστερά χρειάζεται μια μεγάλη συμπαράταξη, μέσα από τη διαφορετικότητα όλων των δυνάμεων της, η οποία θα συγκροτήσει ένα συνεκτικό, αξιόπιστο, ριζοσπαστικό, προοδευτικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση με κατεύθυνση το σοσιαλισμό και θα διεκδικήσει την εφαρμογή του μέσα από μεγάλους ενωτικούς ταξικούς αγώνες, ευρείες κοινωνικές συμμαχίες και βεβαίως μέσα από την ανάδειξη μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, ως του καλύτερου δυνατού εργαλείου για την προώθηση προοδευτικών και σοσιαλιστικών ρήξεων, νικηφόρων αναμετρήσεων και μετασχηματισμών.”

Στο δια ταύτα. Στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές τον Ιούνη του 2012, οι δυνάμεις της Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Εξωκοινοβουλευτική Αριστερά) πήραν συνολικά στο Δήμο Αγίων Αναργύρων – Καματερού ποσοστό άνω του 43%!!! Αυτό το ποσοστό (όσο και αν είναι σωστή η άποψη ότι δεν είναι απολύτως δεδομένο) δείχνει την πρόθεση – απόφαση των πολιτών της πόλης μας για ουσιαστικές αλλαγές. Με την ψήφο τους οι πολίτες έδωσαν εντολή και για την κατεύθυνση που πρέπει να πάρει η χώρα σε όλους τους τομείς, της αυτοδιοίκησης συμπεριλαμβανομένης. Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι οι πολίτες αυτοί, επέλεξαν και επιλέγουν τη συνέχιση της Διοίκησης Σαράντη.

Πεδίο δόξης λαμπρό λοιπόν για τις δυνάμεις της Αριστεράς. Η  μεγαλύτερη ευθύνη αφορά το ΣΥΡΙΖΑ που φυσικά επιμερίζεται και στις άλλες δυνάμεις αλλά και στους χιλιάδες ανένταχτους. Το στοίχημα είναι, μέσα από ένα ριζοσπαστικό αυτοδιοικητικό πρόγραμμα, να απεμπλακεί η πόλη και οι κάτοικοι της από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επιβάλλει η Ε.Ε., το ΔΝΤ και τα άλλα καπιταλιστικά κέντρα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις της Αριστεράς και οι ανένταχτοι, πρέπει να ξεπεράσουν μικροκομματικές εντυπώσεις και μικροπροσωπικά συμφέροντα και να προχωρήσουν στη δημιουργία του Μετώπου, του μόνου ικανού να ανατρέψει την κατάσταση στο Δήμο μας.

Για τη στάση που θα κρατήσει ο κάθε φορέας και ο κάθε πολίτης σε αυτήν την  πρόκληση, θα κριθεί τόσο από τους πολίτες σήμερα όσο και από τον ιστορικό του μέλλοντος.

Σε ότι με αφορά, δηλώνω ΠΑΡΩΝ.

Παναγιώτης Τερζόγλου

ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟ (μέρος 1ο)

Εδώ και λίγες ημέρες μπήκαμε στο 2014, χρονιά εξαιρετικά ενδιαφέρουσα από πολιτική άποψη. Τι να πρωτοσκεφτεί...
κανείς!!! Δεν είναι μόνο το κορυφαίο ζήτημα των αυτοδιοικητικών εκλογών, δεν είναι μόνο οι ευρωεκλογές που άσχετα αν κάποιοι δεν τις έχουμε σε μεγάλη υπόληψη, έχουν και αυτές τη σημασία τους … είναι και οι βουλευτικές εκλογές οι οποίες απότι φαίνεται, μπορεί να προκύψουν ανά πάσα στιγμή.

Ας ξεκινήσουμε με το τετριμμένο: η τοπική αυτοδιοίκηση (όπως και τα συνδικάτα) είναι ο πρώτος βαθμός και το κύτταρο της δημοκρατίας. Είναι ο πρώτος άμεσος συμμετοχικός θεσμός για κάθε ενεργό πολίτη – εργαζόμενο. Ας πούμε και ένα ακόμη τετριμμένο: η τοπική αυτοδιοίκηση όπως άλλωστε και τα συνδικάτα, βρίσκονται στο χειρότερο σημείο απαξίωσης από την ίδρυση τους. Δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς άλλωστε.

Για να οδηγηθούν η χώρα και οι εργαζόμενοι στη σημερινή άθλια (οικονομικά, κοινωνικά, ανθρωπιστικά, περιβαλλοντικά και πολιτιστικά) κατάσταση) έπρεπε να ακυρωθούν όλα τα μέσα  αντίστασης και δημιουργίας που είχαν στα χέρια τους οι εργαζόμενοι και η κοινωνία. Για να αλωθεί η τοπική αυτοδιοίκηση χρησιμοποιήθηκαν πολλά μέσα και πολλοί άνθρωποι. Και τα πήγαν καλά στη διάλυση και στην αποδυνάμωση της σημασίας της αυτοδιοίκησης στο μυαλό του κόσμου.

Όμως, στη σημερινή συγκυρία με την κοινωνία διαλυμένη και τους πολίτες στην εξαθλίωση, είναι περισσότερο απαραίτητη από ποτέ, η τοπική αυτοδιοίκηση. Γι αυτό έχουν ιδιαίτερη σημασία οι επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, όποτε και όπως και αν γίνουν. Μέσα από τις εκλογές αυτές οι πολίτες πρέπει να ανακαταλάβουν αυτό το μετερίζι.

Δεν θα είναι μια εύκολη μάχη. Το σύστημα και οι άνθρωποι του (Δήμαρχοι, σύμβουλοι, παράγοντες κ.α.) θα παλέψουν σκληρά με ότι θεμιτό και κυρίως αθέμιτο όπλο διαθέτουν. Θα προσπαθήσουν να εξαγοράσουν, θα εκβιάσουν, θα μοιράσουν υποσχέσεις, θα οικειοποιηθούν προτάσεις και οράματα … θα κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να μη χάσουν και την κουτάλα (για τους ίδιους και τους παρατρεχάμενους τους) και την εξουσία για να το εξυπηρετούν.

Οι πολίτες πρέπει να διδαχτούν από τα λάθη τους. Είναι κοντά οι εκλογές του 2010, δεν μπορεί να ξέχασαν. Είναι κοντά ο Καλλικράτης που έβαλε το πρώτο λιθαράκι, είναι κοντά τα μνημόνια που έβαλαν την ταφόπλακα στην τοπική αυτοδιοίκηση. Είναι επίσης κοντά, δεκάδες αποφάσεις (κινητικότητα, απολύσεις κ.α.) που σκοπό έχουν την ουσιαστική κατάργηση των Δήμων.

Σε όλη αυτή τη διαδικασία, υπήρξαν πολλοί Δήμαρχοι και πολλά αυτοδιοικητικά στελέχη που είτε αποδέχτηκαν ευθέως όλα αυτά τα μέτρα είτε διευκόλυναν με τη στάση τους την εφαρμογή τους. Είτε έτσι είτε αλλιώς, έχουν τις ίδιες ευθύνες με εκείνους που τα νομοθετούσαν και τα υπέγραφαν.

Μία από αυτές τις Δημοτικές «Αρχές», είναι και η  Δημοτική πλειοψηφία που υπό τον κ. Σαράντη, διαχειρίζεται τα δημοτικά πράγματα του πρώην Δήμου Αγίων Αναργύρων από το 2006 και του καποδιστριακού Δήμου Αγίων Αναργύρων – Καματερού από το 2010 μέχρι και σήμερα. Η παράταξη του κ. Σαράντη στηρίχτηκε αρχικά από το ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια, όπως πολύ συχνά καυχιόταν ο ίδιος, από το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ, τους Οικολόγους και από ένα κομμάτι της Δεξιάς. Πολλές φορές ανακάτευε και Αριστερά (ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και ΣΥΡΙΖΑ), αλλά αυτό είναι ένα ψέμα το οποίο αρέσκεται να χρησιμοποιεί ακόμη και σήμερα.

Η δημοτική πλειοψηφία του κ. Σαράντη λειτούργησε ως καθεστώς. Ευθύνεται για σειρά εγκλημάτων ή παραλείψεων όπως η περιβαλλοντική καταστροφή του Πευκώνα κ.α., αλλά και η επιβολή χαρατσιών πολύ πριν τα μνημόνια αρχίσουν να επιβάλλουν τα δικά τους. Μετά από μια τετραετία 2002-2006 στην οποία δεν αυξήθηκαν καθόλου τα δημοτικά τέλη, τα επόμενα χρόνια 2006-2009 επέβαλε όλες τις αυξήσεις που δεν πάρθηκαν τα προηγούμενα χρόνια. Το 2010 έτος εκλογών μας τη χάρισε, για να ακολουθήσει αμέσως μετά το αγαπημένο σπόρ των αυξήσεων και των χαρατσιών. Αποτέλεσμα τα δημοτικά τέλη στους Αγίους Αναργύρους και στο Καματερό (αυτοί πλήρωσαν αναδρομικά και για τα προηγούμενα) να είναι από τα υψηλότερα στην Αττική.

Τι πήραν οι πολίτες σε αντιστάθμισμα; Τίποτα απολύτως!!! Η τελευταία δημοτική παρέμβαση αφορά στην τοποθέτηση «υπόγειων» κάδων απορριμμάτων πριν το 2002!!!

Δεν επέβαλε αυξήσεις μόνο στα δημοτικά τέλη. Επέβαλε χαράτσια σε οποιαδήποτε κοινωνική παροχή, όπως τροφεία σε παιδικούς σταθμούς, σε πολιτιστικές δραστηριότητες κ.α. Είναι χαρακτηριστική της νοοτροπίας Σαράντη, η απάντηση δημοτικού παράγοντα στην ερώτηση γιατί υποχρεώνουν τους γονείς να πληρώνουν για τα μαθήματα μουσικής των παιδιών!!! Η απάντηση ήταν: πρέπει να πληρώνουν γιατί τα παιδιά μαθαίνουν μουσικά όργανα από τα οποία μπορεί να βγάλουν χρήματα!!!

Αποτέλεσμα; Πολλοί γονείς έπαιρναν τα παιδιά τους από τους παιδικούς Σταθμούς και τα Ωδεία γιατί δεν είχαν να πληρώσουν ούτε αυτά τα 10 ή 15€ που τους ζητούσαν.

Θα αποφύγω τον πειρασμό να κάνω συνολικό απολογισμό της καταστροφικής για μένα, Διοίκησης Σαράντη. Αυτό θα το κάνουν άλλοι καταλληλότεροι από μένα και θα το κάνουν και οι δημότες στις εκλογές. Θεώρησα χρέος μου, να μεταφέρω με λίγα λόγια το κλίμα, τη φιλοσοφία και το πολιτικό περιβάλλον της Διοίκησης Σαράντη η οποία δε δίστασε να φτάσει ακόμη και στον προπηλακισμό ή και στη στοχοποίηση αντιπάλων της προκειμένου να «κάνει τη δουλειά» της.

Αναφέρομαι σκόπιμα στη «Διοίκηση Σαράντη» ή στην «πλειοψηφία Σαράντη» επειδή όλη αυτή η περίοδος δεν αφορά μόνο το Δήμαρχο. Αφορά και μια πλειάδα στελεχών που τον στήριξαν και τον στηρίζουν σε όλες τις αποφάσεις του χωρίς να διαφοροποιηθούν σε καμία. Δεν διοίκησε μόνος του λοιπόν ο κ. Σαράντης, αλλά «ΔΙΟΙΚΗΣΑΝ ΜΑΖΙ»!!!

Στις επόμενες εκλογές αυτά πρέπει να σταματήσουν. Οι πολίτες στην κάλπη πρέπει να εκφράσουν την αγανάκτηση και το θυμό που εκφράζουν στην καθημερινότητα τους. Με την ψήφο τους θα απαντήσουν σε όλα τα μεγάλα και μικρά προβλήματα είτε αυτά έχουν να κάνουν με την υγεία (κατάργηση παροχών, το κλείσιμο νοσοκομείων κ.α.) είτε με την παιδεία (ενοποίηση σχολείων, κενά εκπαιδευτικών κ.α.) είτε με τις δομές πραγματικής και ουσιαστικής αλληλεγγύης.

Σε αυτήν την προσπάθεια η Αριστερά συνολικά έχει καθοριστικό ρόλο και πρέπει να τον αναλάβει. Μπορεί τις περισσότερες ευθύνες γι αυτό να τις έχει ο ΣΥΡΙΖΑ (ως μεγαλύτερη πολιτική δύναμη) αλλά τόσο το ΚΚΕ, όσο και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και οι άλλες εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις της, μπορούν και πρέπει να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των καιρών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πάρει την πρωτοβουλία για τη δημιουργία πλατιού Μετώπου Ανατροπής με στόχο την κατάκτηση της πλειοψηφίας του Δήμου όχι φυσικά για να διαχειριστεί τη σημερινή αθλιότητα αλλά για να εφαρμόσει νέες πολιτικές σε όφελος της πόλης και των κατοίκων της. Σε αυτό το Μέτωπο, εκτός των δυνάμεων της Αριστεράς που προανέφερα, χωρούν και όσοι πολίτες πιστεύουν σε αυτήν την Ανατροπή και δεν έχουν υπηρετήσει από δημόσια θέση τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές εξαθλίωσης των πολιτών.

Ο πολιτικός χρόνος είναι λίγος αλλά είναι αρκετός ώστε σε αυτήν την μεγάλη προσπάθεια να κληθούν να συμμετέχουν όλοι οι δημότες της πόλης. Από την προετοιμασία και το αποτέλεσμα αυτής της μάχης θα κριθούν όλοι και όχι από τα ΕΥΚΟΛΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ.

Παναγιώτης Τερζόγλου