Η πολιτική ξεδιαντροπιά και ένδεια του κ. Σαράντη, φανερώνεται σε όλο της το μεγαλείο στην υπόθεση του «Αττάλου»

ΚΕΙΜΕΝΟ "ΦΩΤΙΑ" απο τον ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΤΕΡΖΟΓΛΟΥ

Αναδημοσίευση από το

http://terzogloupanagiotis.blogspot.gr/

Με απόλυτο σεβασμό στις ιερόδουλες και στο ρόλο που

διαδραματίζουν στην κοινωνία, χρησιμοποιώ την παροιμία γιατί ταιριάζει γάντι, στην περίπτωση του Δημάρχου Αγίων Αναργύρων – Καματερού κ. Ν. Σαράντη και την παρέα του.

Ο κ. Σαράντης είναι από τους πιο υβριστές, χυδαίους και τραμπούκους Δημόσιους άρχοντες που έχω γνωρίσει. Επειδή στερείται ισχυρής προσωπικότητας και συνήθως ετεροκαθορίζεται και επειδή τις περισσότερες φορές (ως υπερασπιστής του άδικου) στερεύει επιχειρημάτων τα οποία τελειώνουν και καταρρίπτονται γρήγορα, επιστρατεύει την ύβρη, την προσωπική επίθεση ακόμη και τη χειροδικία απέναντι στους πολιτικούς «αντιπάλους» του.

Δεν θα απαριθμήσω όλες τις επιθέσεις που δεχτήκαμε τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ αλλά και παλιότερα του ΣΥΝ, του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΠΟΛΙΤΩΝ και της ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ. Θα ήμουν απαράδεκτος όμως, αν δεν έκανα ιδιαίτερη αναφορά στη μεταχείριση που επεφύλαξε ο κ. Σαράντης και ο εσμός του, σε ένα νέο άνθρωπο το σύντροφο μου Γιάννη Γκολφινόπουλο που «τόλμησε» να με διαδεχθεί το 2012 στο Δημοτικό Συμβούλιο. Απαίδευτοι, απολίτιστοι, ακοινώνητοι, αντιδημοκρατικοί με όλη τη σημασία της λέξης, υποδέχτηκαν σε ένα ναό της δημοκρατίας όπως είναι ο πρώτος βαθμός της τοπικής αυτοδιοίκησης, ένα νέο άνθρωπο 26 χρόνων, με εξυπνακισμούς και χυδαιότητες, νομίζοντας ότι θα τον γονατίσουν και έτσι θα φανούν εκείνοι μεγάλοι. Ο Γιάννης φυσικά άντεξε δίνοντας στους πιθηκίζοντες, μαθήματα αριστερού ήθους

Η απουσία συγκεκριμένης ιδεολογίας καθιστά τον κ. Σαράντη βίαιο και επικίνδυνο. Βασικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, με το χρίσμα του οποίου κατέβηκε στις αυτοδιοικητικές εκλογές το 2006 (σε αφίσες με τον πράσινο ήλιο) και το 2010, χωρίς να το απεμπολίσει το 2014,  συμπεριέλαβε στα ψηφοδέλτια του δυνάμεις που πρόσκεινταν στους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ,  ΔΗΜΑΡ, Ν.Δ., ενώ υπόγεια εξασφάλιζε υποστήριξη και από δυνάμεις και στελέχη της Αριστεράς. Στις τελευταίες εκλογές δε, μπροστά στον πανικό της ήττας και στον κίνδυνο να χάσει τη «σίτιση στο πρυτανείο»,  συμμάχησε ακόμη και με το πιο φοβικό, αντιδραστικό και ακροδεξιό κομμάτι της πόλης, το οποίο και τελικά του έδωσε τους 200 ψήφους που του χρειάστηκαν για την επικράτηση του.

Εάν αυτή η πολιτική στάση, δεν είναι ο ορισμός του πολιτικού κενού και του πολιτικού τυχοδιωκτισμού, τότε οι λέξεις έχουν χάσει τη σημασία τους.

Σε όλο αυτό το διάστημα, ο κ. Σαράντης εξακολουθεί να προβάλλεται ως «φίλος» ή «υποστηρικτής» του ΣΥΡΙΖΑ. Εκμεταλλευόμενος τη θέση του στο αυτοδιοικητικό στερέωμα και τη δημοκρατική αφέλεια  στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, σαλιαρίζει γύρω τους, επιζητώντας την αναγνώριση τους. Ένα είδος «Γκρούεζα» της εποχής μας για όσους θυμούνται την δημοφιλή ταινία με τον φανταστικό Παπαγιαννόπουλο στον ομώνυμο ρόλο. Βέβαια όλα αυτά τα κάνει, συνεχίζοντας να υπηρετεί πιστά στην αυτοδιοίκηση, την ίδια άθλια μνημονιακή νεοφιλελεύθερη πολιτική που υπηρετεί από το 2006, πολύ πριν εμφανιστεί το πρώτο μνημόνιο όταν αύξανε τα δημοτικά τέλη, όταν κατέστρεφε τον πευκώνα χάριν των εργολάβων, κ.α.

Η έλλειψη ντροπής που τον διακρίνει, του επέτρεψε ακόμη και να διοργανώσει (το έκανε και παλιότερα) προεκλογική εκδήλωση για τα στελέχη Παππά και Πουλάκη. Βέβαια τεράστια ευθύνη έχουν τόσο τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που οφείλουν να ξέρουν και αν δεν ξέρουν, πρέπει να ρωτούν και ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν πράττει τα δέοντα.

Η πολιτική ξεδιαντροπιά (τι σας λέω τώρα;) και ένδεια του κ. Σαράντη, φανερώνεται σε όλο της το μεγαλείο στην υπόθεση του «Αττάλου». Όταν τέλη 2011 αρχές 2012, δεν θυμάμαι καλά, ήρθε στο Δημοτικό συμβούλιο η σχετική δικαστική απόφαση, πρότεινα το εξής: επειδή δεν μπορούμε να ακυρώσουμε τη δικαστική απόφαση αλλά επειδή είναι σκληρή και λόγω της κρίσης που άρχισε να πλήττει τον κόσμο, υπάρχει αδυναμία πληρωμής, να έρθει ο Δήμος σε συνεννόηση με τους κατοίκους και να βρεθεί μια κοινά αποδεκτή λύση ανάλογα με τι δυνατότητα του καθενός. Η πρόταση αυτή συμπληρώθηκε και από άλλους και τελικά έγινε απόφαση του δημοτικού συμβουλίου αλλά δεν εφαρμόστηκε ποτέ.

Μετά την αντικατάσταση μου από το σύντροφο μου Γιάννη Γκολφινόπουλο, το θέμα του «Αττάλου» συζητήθηκε ξανά και ξανά, αποφάσεις πάρθηκαν ξανά και ξανά, αλλά δεν εφαρμόστηκε καμία. Οι κάτοικοι του Άτταλου – Αγίου Νικολάου συγκρότησαν Επιτροπή Αγώνα, έκαναν συνελεύσεις, έκαναν επεξεργασμένες προτάσεις οι οποίες προφορικά γίνονταν αποδεκτές αλλά δεν υλοποιούνταν καμία γιατί, ο κ. Σαράντης ήθελε να συνεχίσει να κρατά ομήρους 3.000 οικογένειες!!!

Στην ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ έχουμε περάσει δεκάδες ώρες ακούγοντας τις αναλύσεις, τις έρευνες και τις αγωνίες της Άσπας, της Αφροδίτης, του Χρήστου, του Αντώνη, του Γιώργου κ.α. ώστε να μπορέσουμε να παρέμβουμε ουσιαστικά και αποφασιστικά σταματώντας την ομηρία των κατοίκων του Αττάλου. Ο μόνος που 4 χρόνια τώρα και παρά τη στρατιά συμβούλων που έχει, δεν έχει καταλήξει σε κάποια συγκεκριμένη πρόταση και δράση, είναι ο κ. Δήμαρχος. Από τη μία καταλογίζει τα ποσά και από την άλλη ζητάει παράταση. Από τη μία προτρέπει τους κατοίκους να ενταχθούν στις 100 δόσεις και από την άλλη, περιμένει τις νέες αντικειμενικές αξίες!!! Έλεος!!!

Στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο όπου η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ για μια ακόμη φορά κατέθεσε συγκεκριμένα την πρόταση της, αφού ο κ. Σαράντης έχασε για μια ακόμη φορά την ψυχραιμία του επιτιθέμενος στους δημοτικούς μας  συμβούλους, αποκαλύφθηκε και το βρώμικο παιχνίδι που παίζει  απέναντι στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με την αποστροφή του: H κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (Βαλαβάνη) θα σας πάρει τα σπίτια!!!

Ελπίζω να μην υπάρχουν πλέον στην κυβέρνηση, στο ΣΥΡΙΖΑ, στην ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ, στην ΠΕΔΑ, στην Οργάνωση ΣΥΡΙΖΑ Αγίων Αναργύρων – Καματερού, στην ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, σύντροφοι δημοκρατικά αφελείς που να θεωρούν ότι «περιπτώσεις» όπως του κ. Σαράντη μπορεί να αποτελούν «προνομιακοί» μας συνομιλητές.

Σε οποιοδήποτε επίπεδο. Τελεία και παύλα!!!

Παναγιώτης Τερζόγλου