Δήμαρχος Νίκος Σαράντης: «Όλοι μαζί, Δήμος, εργαζόμενοι, κάτοικοι, μπορούμε να διεκδικήσουμε το συλλογικό καλό»

 

Στην αίθουσα «Μαρία Έλενα» έγινε την Παρασκευή 11 Ιανουαρίου η κοπή της πίτας των εργαζομένων του Δήμου Αγίων Αναργύρων – Καματερού. Απευθυνόμενους στους εργαζόμενους του Δήμου ο Δήμαρχος Νίκος Σαράντης είπε

 

Αγαπητοί φίλοι και συνεργάτες,

Εκφράζω τις καλύτερες ευχές μου η χρονιά που μόλις ξεκίνησε να είναι για όλους γεμάτη με υγεία και ευτυχία.

Στο εργασιακό περιβάλλον, μια και σήμερα η γιορτή είναι αφιερωμένη σε σας τους εργαζόμενους του Δήμου, να επικρατήσει ασφάλεια και σταθερότητα. Πιστεύω ότι αυτό αποτελεί τη μεγαλύτερη επιθυμία όλων μας, Διοίκησης και εργαζομένων, να αποφύγουμε ταλαιπωρίες και αγωνίες σαν κι αυτές που αντιμετωπίσαμε το 2012.

Ήταν μια πολύ δύσκολη χρονιά η περσινή. Ξεκίνησε με την εφαρμογή των μεγάλων μειώσεων στις αποδοχές όλων μας, που ανέτρεψαν τον προγραμματισμό που ο καθένας είχε βάλει για τη ζωή του, για την οικογένεια του. Πολλοί βρέθηκαν σε δυσκολία να αποπληρώσουν δάνεια, να σπουδάσουν τα παιδιά τους.

Στη συνέχεια, το καλοκαίρι, ήρθαν οι νέες μεγάλες μειώσεις στην κρατική χρηματοδότηση των Δήμων. Εκεί χτυπήσαμε το καμπανάκι του κινδύνου, ότι αν εφαρμοστούν αυτές οι μειώσεις θα βρεθούμε σε αδυναμία πληρωμών και σε αναστολή της λειτουργίας μας.

Είμαι σίγουρος πως θυμάστε, γιατί έχετε όλοι αρκετά χρόνια δουλειάς στην Αυτοδιοίκηση, ότι είχαν πάρα πολύ καιρό να γίνουν τόσο μεγάλες και τόσο πολλές κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας των Δήμων και των εργαζομένων όσο αυτές που όλοι μαζί κάναμε από το καλοκαίρι και μετά.

Μπορούμε να πούμε ότι σ’ αυτό το ζήτημα είχαμε κάποιες επιτυχίες. Η κρατική χρηματοδότηση αποκαταστάθηκε σε ένα βαθμό, αν και ακόμη υπολείπεται πολύ από την προβλεπόμενη από το Νόμο. Ωστόσο αποφύγαμε τον εφιάλτη της αδυναμίας πληρωμών και ιδιαίτερα της αδυναμίας καταβολής της μισθοδοσίας.

Σας λέω με ειλικρίνεια, και μερικοί από σας έχετε και προσωπική εικόνα γι’ αυτό λόγω της φύσης της απασχόλησης σας στο Δήμο, ότι η καταβολή της μισθοδοσίας αποτελούσε καθημερινή αγωνία μου για δυο – τρεις ολόκληρους μήνες. Και ήταν πολύ φυσιολογικό να βρεθούμε σ’ αυτό το σημείο, όπως όλοι οι Δήμοι της χώρας, όταν μέσα σε 3 χρόνια η κρατική χρηματοδότηση μας έχει μειωθεί κάτω από το μισό, ενώ οι αρμοδιότητες μας συνεχώς αυξάνονται.

Όπως λέει ο λαός μας, πριν πούμε «δόξα το Θεό» αρχίσαμε πάλι το «βόηθα Παναγιά». Μόλις δηλαδή διασφαλίστηκε τουλάχιστον η κάλυψη των βασικών λειτουργικών εξόδων μας, προέκυψε το θέμα με τη διαθεσιμότητα των υπαλλήλων.

Πήραμε πάλι τους δρόμους και χτυπάγαμε και τις πόρτες των Υπουργικών γραφείων. Η θέση μας ήταν ξεκάθαρη από την πρώτη στιγμή, ενάντια σε κάθε απόλυση. Γιατί είναι απόλυτα σίγουρο ότι από τους Δήμους σήμερα δεν περισσεύουν αλλά λείπουν εργαζόμενοι, μετά την απαγόρευση των προσλήψεων και τις συνεχείς συνταξιοδοτήσεις. Αλλά και γιατί συναισθανόμαστε όλοι πόσο σκληρό είναι να χάνει κανείς τη δουλειά του σήμερα, μέσα σ’ αυτή τη δύσκολη κατάσταση που επικρατεί.

Κάποιοι πίστευαν ότι ο αγώνας μας είναι μάταιος, ότι από τη στιγμή που το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα προέβλεπαν ένα μεγάλο αριθμό απολύσεων τίποτε δεν μπορούσε να γίνει.

Θα σας μιλήσω πάλι με προσωπική ειλικρίνεια. Από νέος ακόμη έχω πιστέψει βαθιά σε ένα σύνθημα. Ότι οι μόνοι χαμένοι αγώνες είναι αυτοί που δεν γίνονται.

Το παλέψαμε λοιπόν οι Δήμοι με όλους τους τρόπους, όπως είχαμε κάθε δικαίωμα να το πράξουμε, και απόδειξη γι’ αυτό είναι οι συνεχείς αλλαγές που γίνονταν στις ερμηνευτικές εγκυκλίους του Υπουργείου, αλλαγές που ενσωμάτωναν σε ένα μέρος τις προτάσεις και τις αντιρρήσεις μας.

Σαν αποτέλεσμα, στο Δήμο μας δεν είχαμε καμιά διαθεσιμότητα όπως και σε πολλούς άλλους Δήμους, ενώ αναμένουμε την υλοποίηση της δέσμευσης της κυβέρνησης ότι ακόμη και οι εργαζόμενοι Δήμων που τελικά βγήκαν σε διαθεσιμότητα θα απορροφηθούν άμεσα αλλού.

Ξέρω ότι όλοι σας ρωτάτε με αγωνία. Ναι, κάπως τα καταφέραμε ως εδώ, αλλά τι θα γίνει το 2013;

Μακάρι να ξερα.

Ξέρω όμως θα το παλέψουμε και πάλι. Θα επιμείνουμε ανυποχώρητα ότι στους Δήμους δεν πρέπει να γίνει καμιά μείωση προσωπικού, ότι η κινητικότητα μπορεί να εφαρμοστεί χωρίς διαθεσιμότητα με μετάταξη εργαζομένων σε Δήμους που έχουν ήδη μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό.

Ο δικός μας Δήμος αντιμετωπίζει τέτοιες ελλείψεις, πολλοί από σας δουλεύετε εντατικά με φιλοτιμία για να καλύψετε τα κενά που αφήνουν οι συνταξιοδοτήσεις συναδέλφων σας.

Θέλω να τονίσω στο σημείο αυτό, ότι πρέπει όλοι μαζί να αναδείξουμε στους κατοίκους της πόλης μας, πως αγωνιζόμαστε για τη δική τους εξυπηρέτηση, για το δικό τους συμφέρον. Οι Δήμοι αποτελούν το βασικό κομμάτι της κρατικής μηχανής που εξακολουθεί να λειτουργεί.

Το βάρος του κοινωνικού κράτους, της προστασίας των οικονομικά αδυνάμων, έχει πέσει στις πλάτες μας. Λειτουργίες όπως οι Παιδικοί Σταθμοί, τα ΚΑΠΗ, το Βοήθεια στο Σπίτι, στηρίζουν χιλιάδες οικογένειες στην πόλη μας. Η καθημερινότητα των κατοίκων εξαρτάται από υπηρεσίες όπως η καθαριότητα, η συντήρηση των υποδομών, το πράσινο. Στηρίζουμε τα σχολεία, τις πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες στην τοπική μας κοινωνία. Σχεδιάζουμε και υλοποιούμε έργα για την τοπική ανάπτυξη και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των συμπολιτών μας.

Η διάλυση των Δήμων θα φέρει διάλυση της κοινωνίας μας. Γι’ αυτό δεν πρέπει να την επιτρέψουμε.

Χρειαζόμαστε λοιπόν τους κατοίκους, τους συμπολίτες μας στο πλευρό μας. Άλλωστε οι εργαζόμενοι στο Δήμο είστε ένα κομμάτι της τοπικής κοινωνίας, δεν μπορεί κανένας να ξεχωρίσει και να δημιουργήσει αντιθέσεις ανάμεσα σε σας και στους γείτονες και φίλους σας, να ξεχωρίσει το Δήμο από την πόλη.

Οφείλουμε όμως όλοι, πρώτα εμείς ως Διοίκηση του Δήμου και στη συνέχεια εσείς ως εργαζόμενοι για το συμφέρον και την εξυπηρέτηση αυτής της πόλης και αυτής της τοπικής κοινωνίας, να στηρίξουμε τη δουλειά μας και τη θέση μας στην κοινωνία.

Οι συμπολίτες μας που αντιμετωπίζουν κι αυτοί τεράστια προβλήματα με τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, έχουν αυξημένες απαιτήσεις από εμάς. Ο άνεργος, η οικογένεια που τα φέρνει δύσκολα βόλτα, ο νέος που εργάζεται περιστασιακά, ο ηλικιωμένος που μειώνεται η σύνταξη του, δικαιολογημένα ζητούν να κάνουμε την ζωή τους λίγο καλύτερη, λίγο περισσότερο ανεκτή.

Ακόμη λοιπόν και με λιγότερα μέσα, με λιγότερους ανθρώπους, με τα δικά μας προβλήματα να μας απασχολούν, πρέπει να κατορθώνουμε να τους εξυπηρετούμε. Πρώτα – πρώτα, γιατί δεν φταίνε σε τίποτα για τις δικές μας δυσκολίες. Και επίσης, επειδή μόνον όλοι μαζί, Δήμος, εργαζόμενοι, κάτοικοι, μπορούμε να διεκδικήσουμε το συλλογικό καλό. Κι αυτό το συλλογικό πνεύμα πρέπει να μας καθοδηγεί καθημερινά.

Γιατί μέσα σ’ αυτή την βαθύτατη οικονομική και κοινωνική κρίση, έρχεται να προστεθεί και μια άλλη, εξίσου απειλητική. Η κρίση αξιών της κοινωνίας μας.

Συμπτώματα μας είχαμε από πολύ καιρό. Τα φαινόμενα διαφθοράς, η αναγόρευση της οικονομικής εξουσίας σε μόνο κυρίαρχο της κοινωνίας μας, η αγοραία αντίληψη για κάθε αγαθό.

Σήμερα όμως το πρόβλημα βαθαίνει. Οι πολίτες δεν εμπιστεύονται τους θεσμούς, δικαιολογημένα σε μεγάλο βαθμό λόγω της αποτυχίας των ανθρώπων που τους διαχειρίστηκαν. Ο ατομικισμός τείνει να κυριαρχήσει και οι συλλογικές αρχές να εγκαταλειφθούν. Η μια κοινωνική ομάδα καθοδηγείται από τα Μέσα Ενημέρωσης να κατηγορεί την άλλη. Κατηγορούν τους δημόσιους υπάλληλους για τεμπέληδες, τους εμπόρους και επαγγελματίες για φοροφυγάδες, τους συνταξιούχους ότι είναι βάρος στην κοινωνία, τους ιδιωτικούς υπαλλήλους και εργάτες ότι δεν είναι παραγωγικοί.

Έτσι δεν θα πάμε πουθενά σαν χώρα, σαν κοινωνία. Χρειαζόμαστε ακριβώς το αντίθετο. Την αλληλεγγύη μεταξύ μας, τη στήριξη των αδυνάτων, την σωστή λειτουργία των θεσμών, την προτεραιότητα του συλλογικού καλού απέναντι στο ιδιοτελές συμφέρον.

Όπως επίσης χρειάζεται το 2013 να σταματήσουν να πληρώνουν το βάρος της κρίσης οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι μικροί επαγγελματίες και βέβαια οι άνεργοι και οι νέοι. Η φτώχεια και η κοινωνική αδικία αποτελούν πολύ κακό σύμβουλο για μια κοινωνία, οδηγούν σε αδιέξοδες και απελπισμένες πρακτικές.

Σαν κομμάτι αυτής της τραυματισμένης κοινωνίας και μεις, πρέπει να κάνουμε το χρέος μας για την εύρεση μιας θετικής διεξόδου. Με τη δουλειά μας καθημερινά και με τον αγώνα μας όποτε χρειάζεται. Να δώσουμε ελπίδα ο ένας στον άλλο και όλοι μαζί στην κοινωνία μας. Να βρούμε προοπτική για τον εαυτό μας, την οικογένεια μας, την πόλη μας. Σ’ αυτή την προσπάθεια σας ζητώ να σταθούμε ο ένας στο πλευρό του άλλου, στα εύκολα και στα δύσκολα. Προσωπικά θεωρώ ότι αυτό είναι το δικό μου καθήκον απέναντι στην πόλη, στους κατοίκους και σε σας τους άμεσους συνεργάτες μου.