ΚΑΙ ΣΑΝ ΣΚΙΕΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ;

http://www.antinews.gr/

Τα σημαντικά γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, έδωσαν πρωτοφανές μεγάλη τροφή -ίσως την περισσότερη μετά τη Μεταπολίτευση - για σοβαρούς προβληματισμούς γύρω από το που πηγαίνει η κοινωνία μας, η πολιτική, η οικονομία.

Το κυριότερο είναι όμως, ότι στο προσκήνιο ξαναβγήκαν οι όροι εξέγερση, επανάσταση, κοινωνική έκρηξη, οργή κ.λ.π.

Άπαντες, σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, και κυρίως άτομα που, μετά από την έντονη συμμετοχή τους στα κοινά, κάθονταν για πολλά χρόνια σπίτι τους και στους καναπέδες, άρχισαν να κατεβάζουν τα παλιά καλά βιβλία των κλασσικών, για να βρουν και να ξαναθυμηθούν τι είναι εξέγερση, τι είναι μεταρρύθμιση, τι είναι επανάσταση και πως μπορεί να προσδιορίσει κανείς αυτό το εκρηκτικό κύμα κοινωνικής οργής.
Αν λοιπόν μπορούμε να κάνουμε μια προσωρινή εκτίμηση -ενόψει και των ενδεχόμενων εξελίξεων που θα σημειωθούν με το νέο έτος - αυτό ήταν το μεγάλο κέρδος για την ελληνική κοινωνία: Ότι αναρωτήθηκε που πάει.
Για όλα αυτά βεβαίως, πρέπει να ευχαριστήσουμε:

1.Τον Κώστα Καραμανλή, το μοναδικό αυτό πολιτικό φαινόμενο που ενώ κατάφερε να εκλεγεί πρωθυπουργός με τόσο μεγάλη διαφορά από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (5%), είναι έτοιμος να καταρρεύσει εξαιτίας ενός σπάνιου κυβερνητικού δείγματος ανικανότητας, διαπλοκής και αυθαιρεσίας.

2.Τον Κώστα Σημίτη (των Ιμίων, του Οτσαλάν, της υπερχρέωσης της χώρας λόγω των Ολυμπιακών και της εξάρτησης από τα διαπλεκόμενα συμφέροντα), καθώς και τον διάδοχό του Γιώργο Παπανδρέου, που άνοιξαν το δρόμο στον Κ. Καραμανλή.

3.Τους δύο καουμπόηδες ειδικούς φρουρούς που έσπρωξαν την ιστορία μια ώρα νωρίτερα. Και αυτοί βέβαια, να μην υπήρχαν όλο και κάποιος άλλος θα βρισκόταν στη θέση τους.

4.Τον Έλληνα μικροαστό, που από την ανασφάλεια και τους φόβους έδειξε ανοχή στους μαθητές που κατέβηκαν στους δρόμους. Άλλωστε, δικά του παιδιά είναι τα περισσότερα από εκείνα που έβλεπε από τον καναπέ του στην τηλεόρασή.

5.Το διαπλεκόμενο οικονομικό κατεστημένο και τις κάθε λογής Μαρίες Αντουανέτες, που είναι τόσο αχόρταγες, ώστε δεν αφήνουν ούτε ψίχουλο παντεσπανιού να πέσει στο χώμα για τον λαουτζίκο.

6.Τον Συνασπισμό που, ενώ βλέπει ότι έχει ξεκινήσει το τραίνο της κοινωνικής έκρηξης, δεν ξέρει πώς να ανέβει και πάρει το τιμόνι στα χέρια του.

7. Δεν μπορούμε βέβαια να ξεχάσουμε το ΚΚΕ που, συνεπές με την παραδοσιακή γραμμή του, για μια ακόμη φορά λειτούργησε ως γνήσια συστημικό κόμμα.

Πάνω απ’ όλα όμως, θέλουμε να ευχαριστήσουμε και να τους ευχηθούμε καλά Χριστούγεννα, σε εκείνες τις μανάδες και τους μπαμπάδες της γενιάς του Πολυτεχνείου και της Μεταπολίτευσης που κατέβηκαν στους δρόμους της Αθήνας, αναζητώντας τα παιδιά τους, δίνοντάς τους βαζελίνη, και συμβουλεύοντάς τα για το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν τα δακρυγόνα.
Τους ευχαριστούμε επίσης, διότι μπήκαν στον κόπο να ανοίξουν μετά από πάρα πολλά χρόνια κανά βιβλίο των Μάρξ, Έγκελς, Λένιν, διότι είχαν ξεχάσει πως προσδιορίζεται ο όρος «Εξέγερση».

Άργησαν βέβαια, λίγο παραπάνω απ΄ όσο έπρεπε. Έστω όμως, και σαν σκιές, επιστρέφουν (;).