"Κύριε περιφερειάρχη, κύριε Αντιπεριφερειάρχη, κύριοι συνάδελφοι,
Η αρχική παρατήρηση που θέλω να κάνω αναφορικά με το Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας / Αττικής είναι πόσο καλά θα ήταν εάν όσα συμφωνούμε κατά καιρούς στην Ελλάδα και συμπεριλαμβάνουμε σαν προτάσεις σε Νόμους, Ρυθμιστικά Σχέδια και Επιχειρησιακά Προγράμματα, κατορθώναμε να τα τηρήσουμε και να τα υλοποιήσουμε.
Το προηγούμενο Ρυθμιστικό της Αθήνας προέβλεπε μια σειρά καινοτόμες για την εποχή του λύσεις
όπως την διασπορά των Υπουργείων με μετακίνηση τους και προς τη Δυτική Αθήνα , την περιβαλλοντική αξιοποίηση μεγάλων εκτάσεων όπως ο Ελαιώνας, την αποφυγή της άμετρης επέκτασης της μεγαλούπολης εις βάρος αδόμητων εκτάσεων κ.ά.
Ως γνωστό, πολύ λίγα από αυτά τηρήθηκαν στην πράξη. Τα Υπουργεία που θα έρχονταν στη Δυτική Αθήνα για να αποτελέσουν ένα μοχλό τόνωσης των τοπικών δραστηριοτήτων παρέμειναν στο κέντρο έως ότου μεταφερθούν μερικά απ’ αυτά προς τα βόρεια προάστια, αξιοποιώντας Ολυμπιακά κτίρια. Ο Ελαιώνας πολεοδομείται κατά περίπτωση και μέχρι στιγμής τουλάχιστον χωρίς καμιά ενίσχυση του πρασίνου. Μια νέα μεγαλούπολη δημιουργήθηκε πίσω από τον Υμηττό,στην ευθεία από την Αγία Παρασκευή μέχρι το Αεροδρόμιο. Ενώ ακόμη και η χωροθέτηση των Ολυμπιακών Έργων δεν στηρίχτηκε στους στόχους του Ρυθμιστικού αλλά στις ανάγκες των Αγώνων αποκλειστικά, μια λογική που δεν την ακολουθούν υποχρεωτικά οι πόλεις που διοργανώνουν Αγώνες.
Φυσιολογικά νομίζω προκύπτει το ερώτημα: τα πολλά και ενδιαφέροντα που προβλέπει η πρόταση για το Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας/ Αττικής 2021, σε ποιο βαθμό θα υλοποιηθούν; Πολύ περισσότερο που βρισκόμαστε στο μέσον της βαθύτατης οικονομικής και αναπτυξιακής κρίσης, με τις γνωστές αρνητικές συνέπειες που αυτή έχει στη χρηματοδότηση νέων έργων.
Ερχόμενος παρά ταύτα στη συζήτηση για το προτεινόμενο Ρυθμιστικό,δεν μπορώ παρά να επισημάνω ότι η περιοχή της Δυτικής Αθήνας είναι για άλλη μια φορά ο φτωχός συγγενής στο σχεδιασμό του Λεκανοπεδίου.
Για να γίνω μάλιστα πολύ συγκεκριμένος, θα προσπεράσω το γεγονός ότι το μεγαλύτερο βάρος του Ρυθμιστικού Σχεδίου δεδηλωμένα πέφτει στην ανάπλαση και ανασυγκρότηση του κέντρου της Αθήνας. Ας δεχθούμε λοιπόν
ότι η όξυνση των προβλημάτων υποβάθμισης ιστορικών συνοικιών του Δήμου Αθηναίων και η απειλή γκετοποίησης τους δικαιολογεί αυτή την συγκέντρωση της προσοχής στο κέντρο.
Πλην όμως, κάποιες παρεμβάσεις και αναγνωρίσιμοι ρόλοι, πολεοδομικές ταυτότητες με προοπτική, προβλέπονται επίσης για τις βόρειες συνοικίες της Αθήνας,για τις νότιες – παραλιακές συνοικίες της Αθήνας, για την περιοχή των Μεσογείων και του Αεροδρομίου, για πόλους εκτός Λεκανοπεδίου όπως η Ελευσίνα.
Επιδερμική και μόνον αναφορά γίνεται στη Δυτική Αθήνα, θαρρείς από γεωγραφική υποχρέωση. Να πούμε ότι κάπου υπάρχουν κι αυτοί.
Έ όχι κύριοι. Είναι δυνατόν μετά από τόσες δεκαετίες αγώνων και διεκδικήσεων να επιστρέφουμε στην εποχή της αδιαφορίας, της μηδενικής ενασχόλησης, της σχεδόν εκβιαστικής περιθωριοποίησης;
Και μη διανοηθεί κανείς να ισχυριστεί ότι για την περιφρόνηση αυτή στη Δυτική Αθήνα ευθύνεται το μνημόνιο ή η τρόικα. Γιατί και με ψυχρούς οικονομικούς όρους, η Δυτική Αθήνα έχει αναπτυξιακά πλεονεκτήματα, όπως το απόθεμα γης και ακινήτων
σε χαμηλές σχετικά τιμές κοντά στο κέντρο ή τη συγκέντρωση σε πυκνοκατοικημένες περιοχές μεγάλων πληθυσμών εργαζόμενων και ταυτόχρονα καταναλωτών.
Θα τολμούσα να πω ότι μια διοίκηση αληθινών τεχνοκρατών θα έβλεπε αυτές τις δυνατότητες και θα πρότεινε την πλήρη ανατροπή των κοινωνικών, πολεοδομικών και παραγωγικών δεδομένων στη Δυτική Αθήνα, ως μοχλό για τη συνολική οικονομική ανάκαμψη του Λεκανοπεδίου.
Να τονίσω όμως, για να μην κυριαρχήσει πνεύμα αποθάρρυνσης, πως ότι δεν αποτυπώνεται στο νέο Ρυθμιστικό μπορούμε και δικαιούμαστε να το κατακτήσουμε στην πράξη, και στην προσπάθεια μας αυτή πιστεύω ότι θα έχουμε και τη συνδρομή της Περιφέρειας.
Να κάνουμε λοιπόν το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα της Περιφέρειας, και βεβαίως και το ΕΣΠΑ, οδηγό για ανατροπή αυτής της αρνητικής προοπτικής που προδιαγράφεται για τη Δυτική Αθήνα. Να προγραμματίσουμε, να εντάξουμε, να υλοποιήσουμε μεγάλα έργα που θα δημιουργήσουν τις συνθήκες αστικής ανάπλασης και παραγωγικής ανασυγκρότησης που χρειαζόμαστε.
Στη λογική αυτή, δεν θα σταθώ σήμερα στο σύνολο των έργων που ο Δήμος μας διεκδικεί για την προσεχή τριετία. Θα μιλήσω για τα μεγάλα θέματα που η προώθηση τους συνδέεται με την αλλαγή της εικόνας της πόλης και την χάραξη ενός καλύτερου μέλλοντος.
Κρίσιμης σημασίας για τη δική μας πόλη έχουν οι μεγάλες παρεμβάσεις αστικής ανάπλασης, και συγκεκριμένα:
Η διαμόρφωση βρόγχου ποδηλατόδρομων – δρόμων ήπιας κυκλοφορίας στην περιοχή Μυκονιάτικα.
Η ενοποίηση κοινόχρηστων και κοινωφελών χώρων σε γειτονιές του Καματερού και σύνδεση τους με το πάρκο «Τρίτσης».
Οι δυο Πράσινες Διαδρομές στην περιοχή της Αγίας Παρασκευής και στο Καματερό.
Η ανάπλαση με δημιουργία χώρων πρασίνου της οδού Γ. Παπανδρέου.
Η ανάπλαση των οδών Κωνσταντινουπόλεως – Μεσολογγίου με κοινόχρηστο χώρο πρασίνου.
Η ανάπλαση της Παρακηφίσιας περιοχής και της οδού Λ.Κατσώνη.
Πλάι στις αστικές αναπλάσεις υπάρχει η ανέγερση κτιρίων για κοινωνικούς σκοπούς
και η ενίσχυση των βασικών υποδομών, ιδιαίτερα στην Δ.Κ. Καματερού.:
Δυο βρεφονηπιακοί Σταθμοί . Το Κέντρο Κοινωνικών – Προνοιακών Υποδομών. Οι αγωγοί ομβρίων υδάτων.
Στις επείγουσες βασικές υποδομές ανήκει και η δημιουργία του Κέντρου Υγείας Αστικού Τύπου της Βορειοδυτικής Αθήνας, στο χώρο του Ιδρύματος Αναπήρων.
Η επίλυση του συγκοινωνιακού προβλήματος είναι προϋπόθεση για την ανάπτυξη του Δήμου μας και ολόκληρης της Δυτικής Αθήνας. Πέραν της διάνοιξης της Λ.Θηβών, που προωθείται ήδη και δεν πρέπει να καθυστερήσει άλλο, ζωτική σημασία έχει η διασύνδεση όλων των πόλεων της περιοχής μας με το δίκτυο του Μετρό. Να επισημάνουμε επίσης την ανάγκη, είτε με το Μετρό είτε με τα άλλα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, να εξασφαλιστεί η άμεση συγκοινωνία μεταξύ των πόλεων της Δυτικής Αθήνας, χωρίς την υποχρεωτική διαδρομή μέχρι το κέντρο και επιστροφή.
Για την προβολή της ιστορίας και της πολιτιστικής κληρονομιάς του Δήμου μας, ζητάμε την ανάδειξη της ιστορικής Ελιάς του Πεισίστρατου, ηλικίας άνω των 2.500 ετών και επίσης την ανάδειξη των αρχαιολογικών ευρημάτων στην πόλη του Καματερού.
Η προστασία του περιαστικού πράσινου είναι απαραίτητη για τη βιώσιμη ανάπτυξη κάθε πόλης. Για μας, όπως και για όλη τη Δυτική Αθήνα, έχει μεγάλη σημασία η οικολογική ανασυγκρότηση του Ποικίλου Όρους και ζητάμε τη στήριξη από την Περιφέρεια Αττικής και τα συναρμόδια Υπουργεία των προσπαθειών του Δήμου μας και γενικά της Αυτοδιοίκησης της περιοχής μας σ’ αυτή την κατεύθυνση.
Θα κλείσω με δυο διεκδικήσεις της πόλης μας: Η μια δεν αφορά έργα, αλλά μια σοβαρή παράλειψη του Ρυθμιστικού Σχεδίου. Την απομάκρυνση των Στρατοπέδων και την απόδοση τους στους Δήμους δηλαδή στους κατοίκους, για χώρους πρασίνου, πολιτισμού και κοινωφελών χρήσεων. Εμείς έχουμε το 301 Εργοστάσιο Βάσεως, η απομάκρυνση του είναι ώριμη εδώ και πολλά χρόνια και πιστεύω ότι θα έχουμε και τη δική σας συμπαράσταση για να λυθεί επιτέλους θετικά αυτό το ζήτημα και να αποκτήσουμε και εμείς και άλλοι Δήμοι της περιοχής μας που φιλοξενούν Στρατόπεδα τους πολύτιμους αυτούς χώρους.
Η άλλη σοβαρή διεκδίκηση μας αφορά τις σιδηροδρομικές γραμμές του δικτύου Πελοποννήσου, που στην πρόταση του Ρυθμιστικού αναφέρεται η προοπτική επαναλειτουργίας τους.
Πιστεύω ότι με αυτό το ζήτημα έχουμε τελειώσει και κακώς ξανανοίγει με το Ρυθμιστικό. Αντίθετα μάλιστα, διεκδικούμε την απομάκρυνση των γραμμών και την απόδοση της ελευθερούμενης έκτασης για τη δημιουργία μιας διαδρομής με ποδηλατόδρομο και πράσινο, από τον Σταθμό του Προαστιακού των Αγίων Αναργύρων μέχρι το πάρκο «Αντώνης Τρίτσης», και επίσης διεκδικούμε την παραχώρηση των χώρων του παλαιού σταθμού."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου