Από το
Την Τετάρτη 2/11 στο Δ.Σ. του Πολιτιστικού Αθλητικού Οργανισμού του δήμου συζητήθηκε η ανανέωση των συμβάσεων 7 καθηγητών του Πολιτιστικού. Και θα ήταν όλα "καλά" αν το πρόβλημα ήταν μόνο ότι έχει φτάσει ήδη Νοέμβρης και το μεν Ωδείο υπολειτουργεί, το δε μπαλέτο έχει ήδη καταργηθεί. Το πρόβλημα είναι ακόμα οξύτερο μια και επιβεβαιώνεται για μια ακόμα φορά η διάθεση όχι απλά ιδιωτικοποίησης των κοινωνικών, πολιτιστικών, αθλητικών παροχών και υποδομών του δήμου, όπως ευθαρσώς έχει κατ' επανάληψη δηλώσει ο πρόεδρος κ. Κουτελιέρης, αλλά και η παράδοσή τους στους όποιους ιδιώτες με τις πλέον σύγχρονες εργασιακές σχέσεις, όπως επιτάσσει άλλωστε και το μνημόνιο, η δανειακή σύμβαση και όποιο άλλο τερτίπι εφεύρουν.
Οι σύμβουλοι της πλειοψηφίας φυσικά εξουσιοδότησαν εν λευκώ τον πρόεδρο να χειριστεί το θέμα, μια και έχουν "δεμένα" τα χέρια τους μετά και την εγκύκλιο-οδηγία της Περιφέρειας, σύμφωνα με την οποία επιβάλλεται η ανταποδοτικότητα των υπηρεσιών (ο καθηγητής πληρώνεται ανάλογα με τους μαθητές που φέρνει στο τμήμα του!) καθώς και η υπογραφή συμβάσεων πολύ μικρής διάρκειας (2-3 μηνών).
Την αμέσως επόμενη μέρα, ο πρόεδρος κάλεσε τους καθηγητές, επέμεινε να τους συναντήσει έναν έναν (λέγε με ατομική διαπραγμάτευση) επειδή η συζήτηση αφορούσε, άκουσον – άκουσον, προσωπικά δεδομένα (!!) και τους ξεκαθάρισε ότι εκτός της άμεσης σχέσης μαθητών και μισθού τους, θα πρέπει οι ίδιοι να πιέζουν για την πληρωμή των διδάκτρων, αλλιώς μισθός ...γιοκ!
Τα εύλογα ερωτήματα πολλά:
Πρώτον: Οι σύμβουλοι που ψηφίζουν τέτοια τερατουργήματα δε προβληματίζονται ότι με τις πολιτικές αυτές που υλοποιούν, θα έρθει η στιγμή που ο λαός θα τους αντιμετωπίσει ανάλογα με τους πολιτικούς του μνημονίου; Νομίζουν ότι διαφέρουν πολύ ή ζήλεψαν το «φτύσιμο» που δέχονται από τον κόσμο;
Δεύτερον: Οι σύμβουλοι της μειοψηφίας (ιδίως της αριστεράς) για πόσο καιρό θα αρκούνται μόνο στην καταψήφιση τέτοιων πολιτικών; Θα αναλάβουν πρωτοβουλίες για συντονισμό και δράση ή νομίζουν ότι ολοκλήρωσαν το καθήκον τους απλά και μόνο με την καταψήφιση; Έχουν απαντήσεις ή αρκούνται στην επίκληση για εξαγωγή συμπερασμάτων;
Τρίτον: Η εκπρόσωπος των εργαζομένων, η οποία καταψήφισε μεν την εισήγηση, δεν ενημέρωσε/κινητοποίησε όμως κανέναν στη συνέχεια, θεωρεί ότι έχει κάνει καλά τη δουλειά της; Παρακαλούμε πολύ να μην ακούσω φωνές απελπισίας όταν η ανταποδοτικότητα και η ατομική διαπραγμάτευση επεκταθεί και στους μόνιμους του Πολιτιστικού...
Τέταρτον: Το Δ.Σ. του σωματείου είναι ενημερωμένο; Και αν ναι, τι έπραξε ή τι σκέφτεται να πράξει; Κι αν η πλειοψηφία ολιγωρεί, η παράταξη της μειοψηφία πώς σκοπεύει να παρέμβει; Έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος του προβλήματος ή έχουν σε άλλα, «ζωτικότερα» θέματα στραμμένη την προσοχή τους; Για ακραία μορφή υλοποίησης της ανταποδοτικότητας μιλάμε, συνάδελφοι....
Πέμπτον: Μπορούμε να καταλάβουμε ως ένα βαθμό το φόβο και την αίσθηση αδυναμίας των εργαζόμενων. Μήπως θα πρέπει όμως να συνειδητοποιήσουν ότι δεν υπάρχει κανείς ούτε να τους αναλάβει, πολύ δε περισσότερο να τους σώσει; Μόνο οι ίδιοι/ες με συλλογικό τρόπο αντιστεκόμενοι μπορούν να σώσουν τις δουλειές και τη ζωή τους.
Η επίθεση αυτή δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη. Οφείλουμε να ξεσκεπάσουμε τις πολιτικές που ευθυγραμμίζονται με τις επιταγές του κυβέρνησης, της τρόικας και των συνοδοιπόρους και να τις ανατρέψουμε.
Οι σύμβουλοι της πλειοψηφίας φυσικά εξουσιοδότησαν εν λευκώ τον πρόεδρο να χειριστεί το θέμα, μια και έχουν "δεμένα" τα χέρια τους μετά και την εγκύκλιο-οδηγία της Περιφέρειας, σύμφωνα με την οποία επιβάλλεται η ανταποδοτικότητα των υπηρεσιών (ο καθηγητής πληρώνεται ανάλογα με τους μαθητές που φέρνει στο τμήμα του!) καθώς και η υπογραφή συμβάσεων πολύ μικρής διάρκειας (2-3 μηνών).
Την αμέσως επόμενη μέρα, ο πρόεδρος κάλεσε τους καθηγητές, επέμεινε να τους συναντήσει έναν έναν (λέγε με ατομική διαπραγμάτευση) επειδή η συζήτηση αφορούσε, άκουσον – άκουσον, προσωπικά δεδομένα (!!) και τους ξεκαθάρισε ότι εκτός της άμεσης σχέσης μαθητών και μισθού τους, θα πρέπει οι ίδιοι να πιέζουν για την πληρωμή των διδάκτρων, αλλιώς μισθός ...γιοκ!
Τα εύλογα ερωτήματα πολλά:
Πρώτον: Οι σύμβουλοι που ψηφίζουν τέτοια τερατουργήματα δε προβληματίζονται ότι με τις πολιτικές αυτές που υλοποιούν, θα έρθει η στιγμή που ο λαός θα τους αντιμετωπίσει ανάλογα με τους πολιτικούς του μνημονίου; Νομίζουν ότι διαφέρουν πολύ ή ζήλεψαν το «φτύσιμο» που δέχονται από τον κόσμο;
Δεύτερον: Οι σύμβουλοι της μειοψηφίας (ιδίως της αριστεράς) για πόσο καιρό θα αρκούνται μόνο στην καταψήφιση τέτοιων πολιτικών; Θα αναλάβουν πρωτοβουλίες για συντονισμό και δράση ή νομίζουν ότι ολοκλήρωσαν το καθήκον τους απλά και μόνο με την καταψήφιση; Έχουν απαντήσεις ή αρκούνται στην επίκληση για εξαγωγή συμπερασμάτων;
Τρίτον: Η εκπρόσωπος των εργαζομένων, η οποία καταψήφισε μεν την εισήγηση, δεν ενημέρωσε/κινητοποίησε όμως κανέναν στη συνέχεια, θεωρεί ότι έχει κάνει καλά τη δουλειά της; Παρακαλούμε πολύ να μην ακούσω φωνές απελπισίας όταν η ανταποδοτικότητα και η ατομική διαπραγμάτευση επεκταθεί και στους μόνιμους του Πολιτιστικού...
Τέταρτον: Το Δ.Σ. του σωματείου είναι ενημερωμένο; Και αν ναι, τι έπραξε ή τι σκέφτεται να πράξει; Κι αν η πλειοψηφία ολιγωρεί, η παράταξη της μειοψηφία πώς σκοπεύει να παρέμβει; Έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος του προβλήματος ή έχουν σε άλλα, «ζωτικότερα» θέματα στραμμένη την προσοχή τους; Για ακραία μορφή υλοποίησης της ανταποδοτικότητας μιλάμε, συνάδελφοι....
Πέμπτον: Μπορούμε να καταλάβουμε ως ένα βαθμό το φόβο και την αίσθηση αδυναμίας των εργαζόμενων. Μήπως θα πρέπει όμως να συνειδητοποιήσουν ότι δεν υπάρχει κανείς ούτε να τους αναλάβει, πολύ δε περισσότερο να τους σώσει; Μόνο οι ίδιοι/ες με συλλογικό τρόπο αντιστεκόμενοι μπορούν να σώσουν τις δουλειές και τη ζωή τους.
Η επίθεση αυτή δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη. Οφείλουμε να ξεσκεπάσουμε τις πολιτικές που ευθυγραμμίζονται με τις επιταγές του κυβέρνησης, της τρόικας και των συνοδοιπόρους και να τις ανατρέψουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου