Πολλοί σύντροφοι μου θα με μαλώσουν γι αυτά που γράφω, πολλοί θεωρούν ότι δεν πρέπει να απαντάμε ως ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ή ως ΣΥΡΙΖΑ σε επιθέσεις από γειτονικούς χώρους. Παίρνω όμως μόνος μου το δικαίωμα να μιλήσω, όχι για μένα, αλλά για τους συντρόφους μου που μαζί δραστηριοποιούμαστε άλλοι στην ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, άλλοι στο ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι και στα δύο μαζί.
Δεν θα το έκανα ποτέ για μένα. Από την ημέρα που «εκτέθηκα» δημόσια, δεν ασχολήθηκα ποτέ με ανώνυμες επιθέσεις ή απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς που απευθύνονται σε μένα είτε μέσα από κείμενα είτε μέσω blogs. Σε ότι με αφορά, με καλύπτει πλήρως αυτό που είπε κάποτε ο Δραγασάκης: Ευχαριστώ την Αριστερά που μου έδωσε την ευκαιρία να ασχοληθώ με τόσα ωραία πράγματα!!!
Σε ότι αφορά τους συντρόφους μου όμως και ως ένας από αυτούς, είμαι αποφασισμένος να μην αφήσω να «πέσει τίποτα κάτω». Και τελευταία ακούν πολλά και άδικα ως ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Αριστερά, ΣΥΡΙΖΑ. Πολλά, που καμία σχέση δεν έχουν με την πολιτική κριτική η οποία είναι θεμιτή, αναγκαία και ζητούμενη.
Οι σύντροφοι μου δεν είναι αργόσχολοι. Ούτε προέρχονται από «τζάκια». Δεν τα βρήκαν όλα στη ζωή τους εύκολα. Και πολύ περισσότερο, δεν τα βρίσκουν τώρα. Είναι εργαζόμενοι, άλλοι σκληρότερα άλλοι λιγότερο σκληρά. Άνεργοι, που ακροβατούν προκειμένου να καλύψουν τις αυξημένες προσωπικές ή οικογενειακές ανάγκες. Φοιτητές που αγωνίζονται να βρουν νόημα σε αυτό που κάνουν. Συνταξιούχοι που αρνούνται να μπουν στο ράφι με τους απόμαχους.
Είναι όμως όλοι τους αγωνιστές που με αυταπάρνηση και χωρίς να διεκδικήσουν ποτέ τίποτα για τον εαυτό τους, στρατεύτηκαν στον καλό αγώνα για τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια. Κλέβουν καθημερινά μικρούς σπόρους από το καθημερινό τους για να τους μοιραστούν με τους υπόλοιπους. Δανείζονται ώρες ή και λεπτά από το οικογενειακό ρολόι για να κολλήσουν αφίσες ή να μοιράσουν την ανακοίνωση. Πικραίνονται όταν δεν μπορούν να κάνουν περισσότερα.
Αυτοί είναι οι σύντροφοι μου στην ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ και στο ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτή είναι η δική μου Αριστερά.
Όχι η Αριστερά του κουτσομπολιού και της μίρλας. Όχι η Αριστερά ως μέσον για την επίλυση προσωπικών αδιεξόδων. Όχι η Αριστερά των κραυγών χωρίς ήχο. Αλλά η Αριστερά της συντροφικότητας και της ελπίδας. Η Αριστερά που δεν κρεμάει αλλά μαθαίνει από τα λάθη της.
Λοιπόν, κάτω τα χέρια από τους συντρόφους μου. Θα έχετε να κάνετε μαζί μου.
Παναγιώτης Τερζόγλου
Μέλος Δημ. Κίνησης Αγίων Αναργύρων – Καματερού ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Μέλος του ΣΥΡΙΖΑ Αγίων Αναργύρων – Καματερού.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου