Πραγματοποιήθηκε στο πάρκο Τρίτση η συγκέντρωση - συναυλία που διοργάνωσαν ο Δυτικός Τομέας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ και η Οργάνωση Περιοχής Αττικής της ΚΝΕ για την υπεράσπιση του πάρκου, με ομιλία του Γραμματέα του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ Θοδωρή Χιώνη και συναυλία από το μουσικό συγκρότημα «Ρωμιοσύνη». (Από902.gr)
Η ομιλία του γραμματέα της ΚΝΕ Θ. Χιώνη:
«Η σημερινή συγκέντρωση για την υπεράσπιση του πάρκου δεν είναι απλά συνέχεια πολύ σημαντικών ενεργειών που έχουν πραγματοποιηθεί όλο το προηγούμενο διάστημα και διαχρονικά από το ΚΚΕ και την ΚΝΕ, από τη συγκεκριμένη δράση των τοπικών Οργανώσεων που ενίσχυαν και ενισχύονταν και από πιο κεντρικές παρεμβάσεις.
Σήμερα επιδιώκουμε να εντείνουμε τις προσπάθειές μας, μαζί με τους εργάτες, τους ανέργους, τους αυτοαπασχολούμενους, τις λαϊκές οικογένειες, τις μανάδες, τη νεολαία, ιδιαίτερα της Δυτικής Αθήνας, γιατί η κατάσταση του πάρκου συνεχίζει - και μάλιστα με χειρότερος όρους - να είναι απαράδεκτη, γιατί εντείνονται σχεδιασμοί που υπηρετούν μια πολιτική κατεύθυνση υποβάθμισης και εμπορευματοποίησης του πάρκου, μια πολιτική κατεύθυνση που υπηρετεί μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Όπως επιδιώκουν και στο Ελληνικό, στον Ελαιώνα και σε κάθε μεγάλο ελεύθερο χώρο στην Αττική.
Σήμερα επιδιώκουμε να κλιμακώσουμε, γιατί το πάρκο με αγώνες του λαού φτιάχτηκε, με αγώνες διατηρήθηκε και με αγώνες πρέπει να συνεχίσουμε για να παραμείνει ανοιχτό στο λαό για οργανωμένη δραστηριότητα, ενάντια σε σχέδια ξεπουλήματός του, μέχρι η εργατική - λαϊκή εξουσία να το εντάξει αποκλειστικά στην ιδιοκτησία του λαού και να το αξιοποιήσει αποκλειστικά για τις λαϊκές ανάγκες.
Οι κομμουνιστές δεν είμαστε γενικά και αόριστα οικολόγοι και μάλιστα οικολόγοι στα λόγια με πράξεις που χαϊδεύουν και στηρίζουν επιχειρηματίες, δεν γίναμε οικολόγοι από τότε που βγήκαν τα ευρωπαϊκά οικολογικά προγράμματα, όπως οι ΜΚΟ και άλλοι.
Θέλουμε για πολλούς λόγους, που συνδέονται με τους όρους ζωής, με το επίπεδο ζωής ιδιαίτερα των εργαζομένων και των παιδιών τους, τους ελευθέρους χώρους δημόσιους, οργανωμένους και με δωρεάν πρόσβαση. Αγαπάμε το πράσινο, τα δάση, τις ακτές, τους ορεινούς όγκους, τους βιότοπους, για να τα χαιρόμαστε, να μπορεί να τα χαίρεται όλος ο λαός, να είναι πηγή υγείας, αλλά και γνώσης. Κι αυτά δεν συμβαδίζουν πουθενά με την επιχειρηματική δράση, με την επιδίωξη κερδών. Γι' αυτό και παλεύουμε σταθερά και απαιτούμε να γίνουν λαϊκή περιουσία.
Μαζί με τον αγώνα για το μεροκάματο, για τις συμβάσεις, για μόνιμη και σταθερή δουλειά, για την Κοινωνική Ασφάλιση, την Υγεία, τη λαϊκή αλληλεγγύη, την προστασία των ανέργων, την Παιδεία, για τους φόρους και τα χαράτσια, για όλα τα προβλήματα που βιώνουν οι εργατικές - λαϊκές οικογένειες, που στις σημερινές συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης μεγαλώνουν, δημιουργούνται και νέα, ως αποτέλεσμα της πολιτικής που εφαρμόζεται για διέξοδο από την κρίση υπέρ των μονοπωλιακών συμφερόντων, υπέρ της ανάκαμψης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, που σημαίνει αντικειμενικά ότι τα βάρη φορτώνονται με βασανιστικό τρόπο στην πλάτη του λαού, σ' αυτές λοιπόν τις συνθήκες δε θεωρούμε καθόλου πολυτέλεια να μπορούν οι λαϊκές οικογένειες να παίρνουν μερικές ανάσες ζωής και χαράς.
Η ανάπτυξη σε όφελος του λαού και όχι των μονοπωλίων πηγαίνει μαζί με την προστασία του περιβάλλοντος, με την εξασφάλιση της σωματικής, ψυχικής και πνευματικής υγείας του λαού και της νεολαίας, την ανάπτυξη του Πολιτισμού, του Αθλητισμού και την αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου της εργατικής τάξης, του λαού μας.
Είναι υποχρέωσή μας να παλέψουμε ώστε να μπορούν ο λαός και η νεολαία να μαζεύονται μαζικά σε ελεύθερους χώρους, να συζητάνε, να παίζουν τα παιδιά, να ψυχαγωγούνται, να αθλούνται, να ξεκουράζονται. Σε χώρους, όπως το πάρκο, που πρέπει να έχουν υποδομές, να είναι οργανωμένοι, με άπλα και δωρεάν πρόσβαση, με πολύ χαμηλό αντίτιμο - εάν δεν γίνεται δωρεάν - σε δημόσιες όμως υπηρεσίες όπως αναψυκτήρια, σινεμά, θέατρα, λούνα παρκ κλπ.
Ούτε να μπορούν να βγουν εκτός της πόλης είναι πολυτέλεια, για ένα μπάνιο τώρα που ανοίγει ο καιρός, για μια βόλτα να πάρουν καθαρό αέρα. Κι όμως θες διόδια, βενζίνη, έξοδα που στο βδομαδιάτικο οικογενειακό προϋπολογισμό δε χωράνε. Και γι' αυτά χρειάζεται πάλη σήμερα, πολύ περισσότερο για τους χώρους μέσα στον αστικό ιστό.
Μα καλά, μπορεί να πει κάποιος, εδώ ο κόσμος καίγεται, εσείς μιλάτε και γι' αυτά; Όχι μόνο μιλάμε, αλλά... και τα διεκδικούμε. Γιατί η επίθεση στη ζωή μας είναι συνολική και ενιαία. Γιατί οι εκμεταλλευτές και οι κυβερνήσεις τους θέλουν να ρίχνουμε τις απαιτήσεις μας σε όλα, να συνηθίζουμε και να συμβιβαζόμαστε με τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Να λέμε κι ευχαριστώ, όταν καπιταλιστές, κολαούζοι τους, ΜΜΕ, εκκλησία και δυνάμεις του συστήματος μοιράζουν ξεροκόμματα για να βουλώσουν τα πεινασμένα στόματα. Γιατί στον καπιταλισμό, που η εργατική δύναμη είναι εμπόρευμα, οι ανθρώπινες ανάγκες έχουν κόστος και γίνονται πεδίο κερδοφορίας. Γι' αυτό και τον βαράμε παντού. Πιστεύουμε ότι οι πραγματικοί παραγωγοί του πλούτου, οι εργαζόμενοι, έχουν δικαίωμα σε όλα, γιατί αυτοί τα φτιάχνουν όλα.
Οι καπιταλιστές και η πολιτική τους καμαρίλα, αυτοί οι κηφήνες του μόχθου των εργαζομένων, έχουν επαύλεις, ολόκληρα νησιά δικά τους, μπορούν να πάνε όπου θέλουν, όποτε θέλουν σε όλο τον κόσμο. Εμείς εδώ ένα πάρκο έχουμε κι αυτό θέλουνε να μας το φάνε. Στον καπιταλισμό η δίψα για κέρδος δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Είτε είναι οι εκμεταλλευτές πειρατές είτε είναι υγιείς επιχειρηματίες, όπως αρέσει στον ΣΥΡΙΖΑ να τους βαφτίζει.
Τις προηγούμενες μέρες σύντροφοι από τη συντακτική ομάδα της εφημερίδας του ΚΣ της ΚΝΕ, του «Οδηγητή», για τις ανάγκες ενός ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε, βρέθηκαν στο χώρο και συζήτησαν με κατοίκους της περιοχής.
Μια εργαζόμενη μητέρα, η Μαρία, μας είπε: «Το πάρκο αποτελεί για μας τη μοναδική διασκέδασή μας. Έρχομαι με τα παιδιά μου. Δυστυχώς, όμως, χρόνο με το χρόνο το πάρκο καταστρέφεται. Το έχουν εγκαταλείψει. Δεν έχει παρθεί καμία πρωτοβουλία για να αναδειχθούν όλες οι δυνατότητες που μπορεί να προσφέρει. Ο δήμος το θυμάται μόνο όταν θέλει χρήματα και διοργανώνει μία παράσταση το χρόνο στο θεατράκι έναντι 15 ευρώ. Μπορεί μια οικογένεια να πάει;».
Μια κοπέλα, η Κατερίνα, δήλωσε στον «Οδηγητή»: « Είναι ένα φυσικό διαμάντι που το έχουν αφήσει στην τύχη του. Είναι εγκαταλελειμμένο και πιστεύω πως το κάνουν επίτηδες γιατί θέλουν να το πουλήσουν και αυτό. Όταν για όλα χρειάζεται να πληρώνεις, το πάρκο αποτελεί για όλους τους κατοίκους τη μόνη διαφυγή τους. Έρχομαι πολύ συχνά, περπατάω, κάνω ποδήλατο. Οι συμφοιτητές μου που μένουν σε άλλες περιοχές το θεωρούν πολυτέλεια. Είναι κρίμα να βλέπεις να καταστρέφεται».
Αυτοί κι άλλοι προβληματισμοί, αυτές και άλλες ανησυχίες των κατοίκων είναι και δικές μας. Πιστεύουμε ότι εάν δεθούν με τις εκτιμήσεις και τις Θέσεις του ΚΚΕ, εάν μετατραπούν σε οργανωμένη διεκδίκηση, εάν στηρίζουν ενεργά τις πρωτοβουλίες μας, όπως είναι και το Φεστιβάλ της ΚΝΕ, που για μερικές μέρες ζωντανεύει και δίνει ανάσα ζωής στο πάρκο, που γίνεται μια ασπίδα προστασίας για το πάρκο, μπορούμε να βάλουμε εμπόδια σε όσους με τον έναν ή τον τρόπο, με τον έναν ή τον άλλο μανδύα το θέλουν κλειστό στο λαό και ανοιχτό στην εμπορευματοποίηση.
Αυτή τη στιγμή σε μια έκταση 1.200 στρεμμάτων, με σημαντική συμβολή στην ισορροπία του οικοσυστήματος του Λεκανοπεδίου, εργάζονται 3 μόνιμοι εργαζόμενοι. Παρά τη φιλότιμη προσπάθειά τους, όχι μόνο δεν επαρκούν για την έκταση των εργασιών που προκύπτουν, αλλά αυτή η κατάσταση είναι εγκληματική και για τις επιστημονικές ανάγκες που προκύπτουν από τη βιοποικιλότητα του χώρου.
Είναι έγκλημα πάνω στο έγκλημα, χωρίς βέβαια την ευθύνη των εργαζομένων, πάνω σε αυτές τις ανάγκες, οι διοικήσεις να βουλώνουν αποσπασματικά πότε εδώ και πότε εκεί τρύπες. Μια τρύπα κλείνουν δυο ανοίγουν και μετά από λίγο διάστημα ανοίγει και αυτή που υποτίθεται έκλεισαν.
Έχει κοπεί η ηλεκτροδότηση και η υδροδότηση του πάρκου. Επειδή για χρόνια η χρηματοδότηση του πάρκου δεν είναι ούτε τακτική ούτε επαρκής. Όσο νυχτώνει, το πάρκο γίνεται αποτρεπτικό, κινδυνεύει τόσο η ασφάλεια των επισκεπτών όσο και - αυτό είναι πολύ κρίσιμο - η βιοποικιλότητα του πάρκου. Δεν συντηρείται, τα νερά λιμνάζουν.
Ειδικά τώρα που ανεβαίνουν οι θερμοκρασίες και όσο πλησιάζουμε το καλοκαίρι, η έκταση του πάρκου είναι ανοχύρωτη σε περιπτώσεις πυρκαγιάς γιατί υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις σε υποδομές πυροπροστασίας.
Ο λαϊκός κόσμος που επισκέπτεται το πάρκο πρέπει επίσης να πάρει υπόψη του ότι η οριοθέτηση της έκτασης του πάρκου είναι και σήμερα ασαφής. Η πείρα και από την παραχώρηση σημαντικού τμήματος της έκτασης στον όμιλο ΚΑΡΦΟΥΡ και από άλλες περιπτώσεις δείχνει ότι αυτό αφήνει ανοιχτές τις πόρτες για τον κατακερματισμό του πάρκου και το τμηματικό ξεπούλημά του.
Η λογική της ανταποδοτικότητας «πληρώνω για να έχω», η κατεύθυνση να στηριχτεί οικονομικά το πάρκο από ιδιωτικές δραστηριότητες, από επιχειρηματικές δραστηριότητες έχει ανοίξει για τα καλά το δρόμο της εμπορευματοποίησης των χώρων του. Έχει στηριχτεί και έχει υποβοηθήσει την υποβάθμιση χώρων και δυνατοτήτων του πάρκου.
Ταυτόχρονα τα σοβαρά προβλήματα παραμένουν και οξύνονται. Από διαφορετική σκοπιά τα βλέπουν, τα βιώνουν, τα αντιμετωπίζουν ο λαϊκός κόσμος που επισκέπτεται το πάρκο, που έχει κάθε δικαίωμα στην αξιοποίηση όλων των δυνατοτήτων του και από άλλη σκοπιά οι ιδιώτες, οι επιχειρηματίες, οι χορηγοί.
Όσοι λένε ότι αυτά μπορούν να τα συνταιριάξουν, δουλεύουν, είτε το θέλουν είτε όχι, για τους δεύτερους. Αυτοί ό,τι κι αν κάνουν το κάνουν για το κέρδος είτε με άμεσο είτε με έμμεσο τρόπο και όχι γιατί νοιάζονται για τις λαϊκές ανάγκες. Γι' αυτές νοιάζονται μόνο εάν κερδίζουν.
Πόσο «ευγενική» και «ευαίσθητη» μπορεί να είναι, δηλαδή, η ανάμειξη του Ομίλου Λάτση; Το πάρκο υποβαθμίζεται για να παραδοθεί ως ώριμος καρπός για εκμετάλλευση σε επιχειρηματίες. Από αυτήν την εξέλιξη τίποτα καλό δεν έχει να περιμένει ο λαϊκός κόσμος που επισκέπτεται το πάρκο.
Οι διοικήσεις, οι δημοτικές αρχές, ο ΑΣΔΑ έχουν σοβαρές ευθύνες για όλα αυτά. Ακόμα και κάποιες ενέργειες που βελτίωσαν την εικόνα του πάρκου, δεν αλλάζουν την κατάσταση, γιατί κινούνται στην κατεύθυνση που αναφέραμε. Έχουν υπηρετήσει την πολιτική που έχει οδηγήσει στη σημερινή κατάσταση.
Δεν πρέπει να περιμένετε από κανέναν. Οι ίδιοι να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Κρίσιμο, άμεσο, ζήτημα ζωής και θανάτου για το πάρκο είναι η διεκδίκηση επαρκούς και αποκλειστικής χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Να προσληφθούν μόνιμοι εργαζόμενοι με πλήρη δικαιώματα που θα μπορούν να καλύψουν όλες τις ανάγκες του πάρκου, σε όλα τα επίπεδα.
Να σταματήσει κάθε προσπάθεια εμπορευματοποίησης, επιχειρηματικής δραστηριότητας με όποιον μανδύα και αν εμφανίζεται.
Η συζήτηση που γίνεται για το ότι το πρόβλημα είναι διοικητικό, ότι το θέμα είναι σε ποιανού τη δικαιοδοσία βρίσκεται το πάρκο, ότι τα προβλήματα είναι θέμα απλά ικανότητας και σχεδιασμού - αν και υπάρχουν και τέτοια - η συζήτηση αυτή είναι αποπροσανατολιστική, αν δε κρύβει και κόντρες για διάφορους άλλους λόγους.
Το σίγουρο είναι ότι το αστικό κράτος είτε προωθεί, αποκεντρώνει αρμοδιότητες χωρίς τους αναγκαίους πόρους, ενισχύοντας την ανταποδοτικότητα, τις συμβάσεις έργων και άλλα, είτε τις συγκεντρώνει με τη μορφή συγχωνεύσεων φορέων, όπως έχει κάνει και τους φορείς διαχείρισης του πάρκου, του Ελαιώνα και του ποταμού Κηφισού, που τους έχει συγχωνεύσει σε έναν, το κάνει ανάλογα με τους αστικούς σχεδιασμούς και την καλύτερη ικανοποίηση επιχειρηματικών συμφερόντων.
Όπως επίσης δεν ισχύει ότι μιλάμε για ένα μεμονωμένο πρόβλημα. Για μια τοπική προβληματική κατάσταση. Αν και υπάρχουν ιδιομορφίες που προκύπτουν από τα χαρακτηριστικά της έκτασης, την ιστορία του πάρκου, η αιτία των προβλημάτων, η διαχείρισή τους, δεν είναι ούτε ιδιαίτερη, ούτε μεμονωμένη στο πάρκο Τρίτση.
Έχουμε να κάνουμε με μια γενική πολιτική κατεύθυνση για τους ελεύθερους χώρους, για το τι υπηρετούν και πώς λειτουργούν, για τις αναπλάσεις, τη χρήση γης, που στον πυρήνα βρίσκεται η διεύρυνση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στη γη, η κατάργηση περιορισμών στην αλλαγή χρήσης γης για να διευκολυνθεί η επενδυτική δράση επιχειρηματικών ομίλων. Υπηρετεί και συνολικότερους σχεδιασμούς στην περιφέρεια της Αττικής.
Αυτά έχουν προσαρμοστεί πλέον στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης, στη διαχείρισή της, στους στόχους για ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Με όποιο μείγμα κι αν αυτή επιτευχθεί. Είτε στη λιτότητα για ανάκαμψη είτε στην ανάκαμψη με λιτότητα, που από τη μια προωθεί η συγκυβέρνηση και από την άλλη προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, οι λαϊκές ανάγκες, τα λαϊκά δικαιώματα θα τσακίζονται.
Θέλουμε να σας ενημερώσουμε για κάποια ζητήματα από την απάντηση που έδωσε σε Επίκαιρη Ερώτηση του ΚΚΕ για τα οξυμένα προβλήματα του πάρκου πριν από μερικούς μήνες ο αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Καλαφάτης.
Λέει σε ένα σημείο « …θα πρέπει να μιλάμε στη βάση του ρεαλισμού - τον περιορισμό που θέτει η παρούσα δυσμενής οικονομική συγκυρία».
Τι μας λέει δηλαδή; Ότι και γι' αυτό το ζήτημα, για τις ανάγκες του συστήματος, πρέπει να δεχτούμε να θυσιάσουμε μέχρι και την ανάγκη για λίγο καθαρό αέρα.
Αποδεικνύεται κι από δω ότι όσο ο λαός δέχεται αυτά που κράζουν τα κοράκια των εκμεταλλευτών, ότι για την κρίση ευθύνονται όλοι και όχι αποκλειστικά η καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία, θα βρίσκεται συνέχεια με την πλάτη στον τοίχο.
Θυσίες για τη σωτηρία της κερδοφορίας, θυσίες για την ανάκαμψη της κερδοφορίας, θυσίες δίχως τελειωμό για να δίνουν ανάσες ζωής σε ένα σύστημα που σαπίζει.
Χρηματοδότηση μόνο για τις ανάγκες των μονοπωλίων. Ο ρεαλισμός τους είναι η συνεχής υποχώρηση, η συνεχής μείωση των λαϊκών απαιτήσεων για να σωθεί η πλουτοκρατία, άρα να τσακίζονται οι λαϊκές ανάγκες.
Δεν χωράνε μισόλογα. Εάν υπάρχει αποδοχή αυτής της λογικής, δύσκολη οικονομική συγκυρία, συνευθύνη, αποδοχή του χρέους για τις ανάγκες των καπιταλιστών, μείωση των απαιτήσεων, πάρκο έτσι όπως πρέπει να είναι και το θέλουμε τέλος.
Σε άλλο σημείο λέει «η αξιοποίηση των υφιστάμενων υποδομών, η βέλτιστη οικονομική διαχείριση των δημόσιων εκτάσεων κλπ., κλπ., η είσπραξη εσόδων από συμβάσεις που έχουν υπογραφεί, η συμμετοχή σε εθνικά και ευρωπαϊκά προγράμματα κλπ., κλπ. μπορούν να οδηγήσουν σε ένα μοντέλο αποτελεσματικής οικονομικής διαχείρισης - προσέξτε εδώ - αν όχι οικονομικής αυτοτέλειας». Έλα, άνθρωπέ μου, και μας έσκασες.
Οικονομική αυτοτέλεια. Ωραία μπορεί να ακούγεται σε κάποιους, αν όντως μπορεί να βελτιώσει την εικόνα του πάρκου. Αυτοτέλεια όμως σημαίνει έσοδα από αυτούς που κάνουν χρήση του πάρκου. Πόσο ωραίο είναι να λειτουργούν χώροι του πάρκου με εισιτήριο, να πληρώνεις για να χρησιμοποιείς υποδομές και ό,τι αξιοποιηθεί;
Εκτός αν νομίζει κανείς ότι κάποιοι θα δίνουν χρήμα, χορηγίες, θα επενδύουν στο πάρκο, θα υπογράφουν συμβάσεις χωρίς να περιμένουν κέρδος. Εκτός εάν νομίζει κανείς ότι η ΕΕ, η ΕΚΤ, δηλαδή τα 2/3 της τρόικας, χαρίζουν χρήμα για να γεύεται ο λαός τη φύση, τον Αθλητισμό, τον Πολιτισμό, τις παιδικές χαρές και τόσα άλλα που δικαιούμαστε. Τα ευρωπαϊκά προγράμματα παντού και πάντα δίνονται για να στηρίζουν πολιτικές κατευθύνσεις και στοχεύσεις που υπηρετούν τα μονοπώλια.
Οικονομική αυτοτέλεια σημαίνει ότι ο λαός πληρώνει διπλά. Και για την κατασκευή και για τη χρήση. Κι ενώ τμήματα του πάρκου θα δίνουν έσοδα, μέσω της καταλήστευσης του λαϊκού νοικοκυριού, σε επιχειρηματίες και για την υποτιθέμενη βιωσιμότητα του χώρου, άλλα τμήματα θα μαραζώνουν.
Σε σχεδιασμούς για την Αττική, όπως στο πρόγραμμα «Αττική 2014», δεν υπάρχει σχεδόν καμία περιοχή στην οποία να μη δίνεται η δυνατότητα χρήσεων γης για επιχειρηματικούς σκοπούς, αφού ακόμα και στις περιοχές που χαρακτηρίζουν ως υψηλής προστασίας προβλέπει «ήπιες χρήσεις, συνδυασμένες με ειδικού τύπου οικονομικές λειτουργίες», όπως αναφέρει.
Ενώ προτεραιότητα, για έργα αναπλάσεων παραδείγματος χάρη, δίνεται στο κέντρο της Αθήνας, στη δημιουργία μητροπολιτικού πάρκου στο Ελληνικό, σε συνδυασμό με την ανάπλαση του Φαληρικού Όρμου. Εκεί δηλαδή που υπηρετούνται επιχειρηματικά συμφέροντα, εκεί που γίνονται μπίζνες με ομίλους-μεγαθήρια.
Γι' αυτά τα έργα, τα εργατικά – λαϊκά στρώματα θα φορτωθούν νέα βάρη, οι επενδύσεις γίνονται σε συνθήκες τσακίσματος των εργασιακών σχέσεων, επεκτείνεται η εμπορευματοποίηση διαφόρων υπηρεσιών.
Ο στόχος είναι όμιλοι στους κλάδους των κατασκευών, του τουρισμού, του εμπορίου, των μεταφορών, εγχώριοι και ξένοι, να δώσουν διέξοδο στα συσσωρευμένα κεφάλαιά τους, να βουτήξουν σε νέα κέρδη. Έτσι καθορίζονται και οι προτεραιότητες. Δεν έχουν καμία σχέση με τη βελτίωση των συνθηκών ζωής και ψυχαγωγίας των εργατών, της φτωχολογιάς, των νέων.
Η κυβέρνηση δεν έχει την αποκλειστικότητα σε τέτοιους σχεδιασμούς. Πριν μερικές μέρες σε εκπομπή στη ΝΕΤ , ο Σταθάκης, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, δήλωσε: «Για το Ελληνικό έχει κάνει συγκεκριμένη πρόταση ο ΣΥΡΙΖΑ. Να γίνουν το 1/3 πάρκο, το 1/3 συμβατές ήπιες χρήσεις και το 1/3 εμπορικό».
Ενώ ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στο ακροατήριο των βιομηχάνων του ΣΕΒ δήλωνε: «Εμείς, ως η επόμενη κυβέρνηση του τόπου, έχουμε στόχο να διευκολύνουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία των παραγωγικών επενδύσεων».
Πίσω από τα οξυμένα προβλήματα του πάρκου συναντάμε μια ολόκληρη γκάμα ζητημάτων που τα συναντάμε κι αλλού, κατευθύνσεων της ΕΕ, πολιτικής που υπηρετεί την καπιταλιστική κερδοφορία.
Όπως, συνοψίζοντας μερικά:
Την επίθεση σε κάθε εργασιακό δικαίωμα, τις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, τις συμβάσεις, που αφορά τους εργαζόμενους στο πάρκο και στο πώς σχεδιάζει η κυβέρνηση να δώσει υποτιθέμενες λύσεις μέσα από συμβάσεις έργου, προγράμματα κοινωφελούς εργασίας.
Τη ιδιωτικοποίηση και την ανάθεση σε ιδιώτες υπηρεσιών που έχουν να κάνουν με τη λειτουργία υποδομών. Την ανταποδοτικότητα. Η παρέμβαση του κράτους που υπηρετεί την κερδοφορία επιχειρηματιών.
Θεσμικό πλαίσιο για ταχύτερη και ευκολότερη χωροθέτηση, απαλλοτρίωση, ειδικές αναθέσεις και διαχείριση προς όφελος του κεφαλαίου.
Τον πολυκερματισμό ενιαίων χώρων, περιοχών.
Προώθηση παραπέρα εμπορευματοποίησης της γης, τις επιπτώσεις στη χρήση γης, τη διευκόλυνση της επενδυτικής δραστηριότητας ομίλων.
Την αλλοίωση της φυσιογνωμίας περιοχών, τις επιπτώσεις στο περιβάλλον, την καταστροφή ελεύθερων χώρων, δασικών εκτάσεων.
Την έλλειψη κοινωνικών και τεχνικών υποδομών. Την επικινδυνότητα για την ασφάλεια των κατοίκων. Και άλλα.
Άρα δεν χωράνε κροκοδείλια δάκρυα. Όσοι έχουν διαχειριστεί την κατάσταση στο πάρκο, αυτές τις κατευθύνσεις έχουν διαχειριστεί. Ακόμα και πίσω από τα μεγάλα λόγια για την προστασία του περιβάλλοντος, στόχος είναι να διευρυνθεί ο ζωτικός χώρος για κερδοφόρες επενδύσεις.
Χωρίς να ασχοληθούμε τώρα γενικά με το θέμα, εχθές, στις πανελλαδικές, στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας Γενικής Παιδείας, πέρα από τα ερωτήματα, ζητούσε από τους μαθητές να αναπτύξουν τις απόψεις τους για τις επιπτώσεις που έχει προκαλέσει η έλλειψη σεβασμού του ανθρώπου προς τη φύση και τους τρόπους για να αποκατασταθεί.
Πώς θα φαινόταν άραγε στο υπουργείο, εάν οι απαντήσεις τοποθετούσαν τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση όχι γενικά και αόριστα, αλλά έτσι όπως είναι τοποθετημένη μέσα στη σημερινή κοινωνία, δηλαδή καθορισμένη από τις κυρίαρχες σχέσεις στον καπιταλισμό;
Εάν, παραδείγματος χάρη, άνοιγαν ζητήματα, όπως λέω τώρα κάποια συμπυκνωμένα: Τα δάση δεν καίγονται κατά κύριο λόγο επειδή υπάρχουν πυρομανείς, επειδή δε σέβεται ο άνθρωπος γενικά τη φύση, αλλά γιατί υπάρχει το έδαφος των κατευθύνσεων της ΕΕ και των επιλογών των αστικών κυβερνήσεων, όπου η γη είναι εμπόρευμα, αλλάζουν τη χρήση της, υπάρχουν νόμοι με τους οποίους αποχαρακτηρίζονται δασικές εκτάσεις, χρηματοδοτούν τα μονοπώλια, αλλά δεν έχουν για μέτρα πυροπροστασίας, πρόληψης και αντιμετώπισης, στο Πυροσβεστικό Σώμα υπολειτουργούν υπηρεσίες κ.ά.
Ή ότι στο νέο επενδυτικό νόμο, που υπηρετεί αποκλειστικά και με πολλά μέτρα στήριξης την καπιταλιστική κερδοφορία, ανάμεσα σε άλλα απλουστεύουν τις αδειοδοτήσεις που περιοριζόντουσαν για λόγους περιβάλλοντος.
Κι άλλα πολλά θα μπορούσαμε να πούμε για να αποδείξουμε ότι η προστασία του περιβάλλοντος απαιτεί μέτρα κόντρα στην υποταγή του στα μονοπώλια και στο νόμο του καπιταλιστικού κέρδους.
Η μήτρα για όλα τα λαϊκά προβλήματα είναι ίδια. Γι' αυτό, καλώντας τις εργατικές και λαϊκές οικογένειες όλης της Αττικής και ιδιαίτερα της περιοχής μαζί μας σε διεκδικητικό αγώνα για μέτρα εδώ και τώρα, για την προστασία και υπεράσπιση του πάρκου, σας καλούμε και να σκεφτείτε:
Όχι μόνο δεν πρέπει να περιμένουμε από κανέναν, αλλά να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, αλλά και ότι ο αγώνας για την προστασία του πάρκου, όπως και συνολικά για το περιβάλλον, μπορεί να αποκτήσει δυναμική και αποτελεσματικότητα, μόνο εάν ενταχθεί στη δράση για τη δημιουργία εκείνων των πολιτικών προϋποθέσεων που χρειάζονται για να ανοίξει ο άλλος δρόμος ανάπτυξης, που καθορίζεται αποκλειστικά και μόνο από τις κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες, αποκλειστικά και μόνο από τα συμφέροντα των εργαζομένων. Αυτόν που προτείνει το ΚΚΕ.
Να ενταχθεί ως μέτωπο πάλης, δηλαδή στη δράση, ώστε αυτοί που βασανίζονται κάτω από το ζυγό των μονοπωλίων και της ΕΕ, από τη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης και καταπίεσης, αυτοί που έχουν και κάθε δικαίωμα από τις ανάσες ζωής του πάρκου, οι εργάτες, οι υπάλληλοι, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, η νεολαία και οι γυναίκες των λαϊκών οικογενειών να ενωθούμε σε μια πανίσχυρη Λαϊκή Συμμαχία.
Να οργανώσουμε τη λαϊκή αλληλεγγύη, να υπερασπιστούμε το εργατικό - λαϊκό εισόδημα, τα όνειρα των νέων, να αντικρούσουμε τα βάρβαρα μέτρα, να υπερασπίσουμε τα δικαιώματά μας συνολικά στη ζωή. Να ενωθούμε στον μοναδικά ελπιδοφόρο αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Για την εργατική - λαϊκή εξουσία που θα βγάλει από τη μέση τους εκμεταλλευτές και ο εργαζόμενος λαός θα γίνει κυρίαρχος στον τόπο του, στη γη του, στα μέσα παραγωγής, σε ό,τι παράγει.
Σας καλούμε να απαντήσετε το ερώτημα ανάπτυξη από ποιον για ποιον από τη σκοπιά των δικών σας συμφερόντων και όχι των εκμεταλλευτών. Η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών προϋποθέτει την κατάργηση του δρόμου ανάπτυξης με γνώμονα το κέρδος. Προϋποθέτει την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, την αποδέσμευση από την ΕΕ και τη μονομερή διαγραφή του χρέους, με το λαό στην εξουσία.
Με την εξουσία και τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια του εργαζόμενου λαού, μπορεί να υπάρξει ο κεντρικός επιστημονικός πανεθνικός σχεδιασμός που θα έχει γνώμονα τη λαϊκή ευημερία. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη όλων των κλάδων της οικονομίας και των δυνατοτήτων της χώρας, που είναι μεγάλες.
Να κατοχυρωθούν βασικά κοινωνικά δικαιώματα με την πλήρη κατάργηση της εμπορευματοποίησής τους. Να διασφαλιστεί μόνιμη σταθερή δουλειά για όλους, ασφάλιση, δημόσια και δωρεάν Υγεία, Παιδεία, να διασφαλιστούν οι ανάγκες των λαϊκών οικογενειών σε στέγαση, ύδρευση, ηλεκτροδότηση, θέρμανση, μετακίνηση, επικοινωνία, ελεύθερο χρόνο, ψυχαγωγία, πολιτισμό, αθλητισμό, διακοπές. Με ελεύθερους χώρους, πάρκα, οργανωμένους, με υποδομές, δημόσιους και δωρεάν. Να διασφαλιστεί η αρμονική σχέση του ανθρώπου με τη φύση.
Τα θετικά παραδείγματα σε κάλυψη αντίστοιχων λαϊκών αναγκών από την πρώτη προσπάθεια οικοδόμησης του σοσιαλισμού, πέρα από άλλες αδυναμίες και λάθη, είναι ασύγκριτα ακόμα και σε σχέση με το πώς ζει σήμερα ο λαός. Και το λέμε έτσι γιατί σήμερα οι τεχνολογικές και επιστημονικές δυνατότητες είναι ακόμα μεγαλύτερες.
Σας καλούμε να σκεφτείτε: Η ανάπτυξη που επιδιώκει η συγκυβέρνηση δεν σημαίνει ευημερία, πλούτος και θέσεις εργασίας για το λαό. Αλλά εντατικοποίηση της εργασίας, φτώχεια και εξαθλίωση. Ποιος θα κερδίσει, παραδείγματος χάρη, μετά τα ταξίδια του πρωθυπουργού στην Κίνα και την υπογραφή συμφωνιών οικονομικής συνεργασίας σε τομείς όπως ο τουρισμός, τηλεπικοινωνίες, μεταφορές, ενέργεια, για χρηματοδότηση επενδύσεων και ιδιωτικοποιήσεις; Ποιος κέρδισε από την επένδυση της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά που έχουν κάνει ένα υπερσύγχρονο κάτεργο; Ή από άλλους σχεδιασμούς; Μόνο οι μονοπωλιακοί όμιλοι που αρπάζουν τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι.
Η ανάπτυξη είναι καπιταλιστική ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα δε σημαίνει θέσεις εργασίας και φθηνά προϊόντα για το λαό, αλλά λιγότερες θέσεις εργασίας από αυτές που χάθηκαν, σε συγκεκριμένους μόνο τομείς της οικονομίας, μισθοί πείνας και τεράστια κέρδη για το κεφάλαιο.
Ούτε η με μεγάλα λόγια και πολυδιαφημιζόμενη κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει λύσεις στα λαϊκά προβλήματα. Την ίδια, την καπιταλιστική ανάπτυξη θέλει να στηρίξει με άλλο μείγμα. Γι' αυτό ο Τσίπρας μαζεύει καλές συστάσεις από τους ιμπεριαλιστές σε όλο τον κόσμο.
Προσπαθεί να πείσει ότι μπορούν να διαχειριστούν τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών καλύτερα από τους τωρινούς. Ποντάροντας και στο ότι θα δοκιμάσει με καλύτερους όρους να διαμορφώσει αυτό που υπόσχεται, «κοινωνική ειρήνη» για τις επενδύσεις. Να οδηγήσει δηλαδή το κίνημα στην πλήρη υποταγή. Υπόσχεται μέτρα στήριξης στους εκμεταλλευτές, όπως διαγραφή των κόκκινων χρεών τους και κλείνει το μάτι στα αιτήματα των βιομηχάνων για μείωση της φορολογίας τους και του κόστους ενέργειας. Γι' αυτό και οι φιλοφρονήσεις, τα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη μεταξύ του προέδρου του ΣΕΒ και του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ πριν λίγες μέρες.
Λύση όμως προς όφελος της εργατικής τάξης, του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας υπάρχει. Και μπορεί να τη δώσει η ίδια η εργατική τάξη, ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία, μαζί με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ. Με στόχο την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Βάζοντας πλώρη για την εργατική - λαϊκή εξουσία.
Δυναμώνοντας το εργατικό - λαϊκό κίνημα, την οργάνωση, την αποφασιστικότητα. Δυναμώνοντας και με νέες δυνάμεις τις εργατικές και λαϊκές οργανώσεις, τα εργατικά σωματεία, τους συλλόγους, τις Επιτροπές Αγώνα, τις Λαϊκές Επιτροπές στις γειτονιές, τις αντιμονοπωλιακές συσπειρώσεις. Κάνοντας όπλο τη γενική συνέλευση σε κάθε χώρο και λαϊκή οργάνωση για το σχεδιασμό και διεξαγωγή των αγώνων.
Έτσι μπορεί να οργανωθεί, να έχει συνέχεια, κλιμάκωση, να βάλει εμπόδια και ο αγώνας για την προστασία του πάρκου. Από εσάς, από εμάς, από τους ίδιους τους εργαζόμενους, τις οικογένειες και τα παιδιά τους. Κι όχι προστασίας γενικά και αόριστα, αλλά για να αναδειχθούν όλες οι δυνατότητές του και να είναι όλες προσβάσιμες από το λαό, τη νεολαία.
Γιατί το πάρκο πρέπει να αποδοθεί στους εργαζόμενους της περιοχής με ελεύθερη και δωρεάν χρήση ως χώρος αναψυχής, πολιτισμού, αθλητισμού και μόνο το εργατικό λαϊκό κίνημα μπορεί να διασφαλίσει αυτή την προοπτική.
Για να αναδειχθεί η χρησιμότητά του. Να αξιοποιηθεί από αθλητικά σωματεία και πολιτιστικούς συλλόγους, σχολεία και σχολές με τις αντίστοιχες υποδομές.
Να αναδειχθεί η περιβαλλοντική αξία του. Να αξιοποιηθεί για γνωριμία και επαφή με τη φύση, πράγμα αναγκαίο ζώντας σε μια τσιμεντούπολη.
Είναι σωστό και στηρίζουμε το αίτημα σπουδαστών των ΤΕΙ Αττικής, που δεν έχουν ούτε μία εστία, για αξιοποίηση και για αυτό το λόγο της πρώην Μαθητικής Εστίας Αγ. Αναργύρων, που τώρα αφήνεται στην καταστροφή του χρόνου και βρίσκεται στο πάρκο Τρίτση.
Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ έχουμε πείρα, έχουμε πρωτοστατήσει διαχρονικά για το πάρκο.
Από τη δεκαετία του '80 οι Οργανώσεις μας κινητοποιούσαν το λαό της περιοχής για την υπεράσπιση του πάρκου με πολλές και διάφορες πρωτοβουλίες. Στα τέλη της δεκαετίας του '90 οργάνωσαν αγώνα για τη μη παραχώρηση έκτασης του πάρκου σε ιδιώτες. Όλα τα προηγούμενα χρόνια συνεχίσαμε με ενέργειες, αναδείξαμε τα προβλήματα και διαμορφώσαμε στόχους πάλης. Κάναμε συνεχείς παρεμβάσεις και στη Βουλή και στα Δημοτικά Συμβούλια των γειτονικών δήμων.
Το περιφρουρήσαμε με ομάδες στις μεγάλες πυρκαγιές του 2007 και του 2009.
Από το 2010 στο χώρο πραγματοποιούμε κάθε χρόνο το Φεστιβάλ μας, το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή». Μέχρι τότε, ανατολικά από το ποτάμι λίγοι γνώριζαν την ύπαρξη αυτού του πανέμορφου χώρου. Το Φεστιβάλ μας συνέβαλε καθοριστικά στην ανάδειξη του χαρακτήρα του και στο να συνειδητοποιείται ο διεκδικητικός δρόμος για την επίλυση των προβλημάτων του.
Η εθελοντική εργασία των μελών της ΚΝΕ συντηρεί κάθε χρόνο και αναβαθμίζει, όσο περνάει από το χέρι μας, τις υποδομές. Έχουμε κάθε χρόνο ραντεβού με το πάρκο και το λαϊκό κόσμο που το επισκέπτεται και το πάρκο ζωντανεύει, παίρνει ανάσες ζωής, προστατεύεται.
Γι' αυτό και να ενημερώσουμε. Έχουμε κάνει πρόταση φέτος για να αναπλάσουμε με δική μας ευθύνη και έξοδα την παιδική χαρά, σε αρμονία με το περιβάλλον και τις ανάγκες των μικρών μας φίλων.
Και για αυτό, όπως και για το Φεστιβάλ, ακόμα δεν μας έχουν απαντήσει. Από την άλλη, δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ σε δημοτικό συμβούλιο δημιουργούν προβλήματα για το Φεστιβάλ, όπως και κάτι άλλοι τυχάρπαστοι. Το αντιΚΚΕ μένος τους τους οδηγεί σε παραφροσύνη. Δεν έχουν σκεφτεί πολύ καλά σε τι θα οδηγήσει κάτι τέτοιο.
Ελπίζουμε ότι θα επικρατήσει η λογική, στη βάση της θετικής πείρας που υπάρχει από τη διεξαγωγή του Φεστιβάλ στο χώρο και τις προσπάθειές μας για τη συντήρησή του και θα πάρουμε σύντομα θετική απάντηση. Σίγουρα το ραντεβού μας θα είναι εδώ και αυτό το Σεπτέμβρη, στις 19-20 και 21 του μήνα. Καλό αγώνα και καλό αντάμωμα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου