Γράφει ο Δημήτρης Τσιμπουράκης
 |
| Το χαντάκι των γραμμών Λαυρίου (σήμερα οδός Μπίμπιζα) Πίνακας Κ. Καβαδούρου (από βιβλίο Α. Μηλιώνη "η Πόλη των Αγίων") |
Σύμφωνα με αυτήν παραχωρείται η δαπάνη της χρήσης 4 πεζογεφυρών και της διαμόρφωσης της οροφής των 1.700 μέτρων της υπογειοποιημένης γραμμής και για διάστημα 30 χρόνων.
Η παραχώρηση έγινε δεκτή από την ευγνωμονούσα πλειοψηφία του Δημοτικού συμβουλίου (17 προς 8 ψήφοι)
Η παραχώρηση αυτή, όμως, γεννά κάποια ερωτηματικά σχετικά με την σημαντικότητα και τον χρόνο πραγματοποίησής της.
Αν δεν γινόταν η παραχώρηση θα απαγορευόταν η χρήση των γεφυρών και της οροφής από τους δημότες; Ή θα άφηνε ο δήμος τους χώρους αφώτιστους και απότιστους;
Άραγε γιατί ο ΟΣΕ δεν παραχώρησε και την κυριότητα της γης των καταργημένων γραμμών Πελοποννήσου, καθώς και της οροφής του Τούνελ;
Τι την θέλει την κυριότητα ο ΟΣΕ;
Γιατί ο δήμος δεν τη διεκδίκησε; (και όχι μόνο αυτή, αλλά και τον Πευκώνα και τον σταθμό ΣΠΑΠ και το 301 ΕΒ)
Είναι γεγονός ότι το έδαφος των γραμμών και των σταθμών, σε όλη την Ελλάδα, ανήκει λόγω χρησικτησίας στον ΟΣΕ. Το δίκτυο όμως και η γη πληρώθηκαν από τον ελληνικό λαό, τα 100 αυτά χρόνια, και η γη παραχωρήθηκε από το κράτος, γιατί οι σιδηρόδρομοι υπηρετούσαν το δημόσιο συμφέρον.
Αφότου όμως καταργείται ένα μέρος του δικτύου (με υπογειοποίηση ή κατάργηση) τότε αυτόματα παύει εκεί να υπηρετείται το δημόσιο συμφέρον και η γη επιστρέφει στον φυσικό της ιδιοκτήτη, που είναι οι δημότες των πόλεων, που καταργούνται οι γραμμές και οι σταθμοί.
Αυτό έγινε και στις γραμμές Λαυρίου και τις αντίστοιχες προς τα ανθρακωρυχεία του Περιστεριού.
Το ίδιο λοιπόν ισχύει και για την οροφή του Τούνελ, στον δικό μας δήμο, καθώς και για τη γραμμή ΣΠΑΠ.
Τι την θέλει την κυριότητα ο ΟΣΕ;
Γιατί ο δήμος δεν τη διεκδίκησε; (και όχι μόνο αυτή, αλλά και τον Πευκώνα και τον σταθμό ΣΠΑΠ και το 301 ΕΒ)
Είναι γεγονός ότι το έδαφος των γραμμών και των σταθμών, σε όλη την Ελλάδα, ανήκει λόγω χρησικτησίας στον ΟΣΕ. Το δίκτυο όμως και η γη πληρώθηκαν από τον ελληνικό λαό, τα 100 αυτά χρόνια, και η γη παραχωρήθηκε από το κράτος, γιατί οι σιδηρόδρομοι υπηρετούσαν το δημόσιο συμφέρον.
Αφότου όμως καταργείται ένα μέρος του δικτύου (με υπογειοποίηση ή κατάργηση) τότε αυτόματα παύει εκεί να υπηρετείται το δημόσιο συμφέρον και η γη επιστρέφει στον φυσικό της ιδιοκτήτη, που είναι οι δημότες των πόλεων, που καταργούνται οι γραμμές και οι σταθμοί.
Αυτό έγινε και στις γραμμές Λαυρίου και τις αντίστοιχες προς τα ανθρακωρυχεία του Περιστεριού.
Το ίδιο λοιπόν ισχύει και για την οροφή του Τούνελ, στον δικό μας δήμο, καθώς και για τη γραμμή ΣΠΑΠ.
Γιατί λοιπόν δεν απαιτήθηκε από τον δήμο μας η κυριότητα της οροφής του τούνελ του Προαστιακού;
Άραγε δήμαρχε φαντάζεσαι, ενώ εσύ πληρώνεις τη συντήρηση του πράσινου
της οροφής, να έρθει αύριο ο Ιδιώτης – Ιδιοκτήτης της και να την γεμίσει
με περίπτερα, καφενεία, μανάβικα και άλλα, και βέβαια τα κάγκελα με
πλήθος γελοίων διαφημίσεων;
Φαντάζεσαι ακόμα τη λουρίδα των γραμμών ΣΠΑΠ, που δεν μπορεί να αξιοποιηθεί μόνη της, να παραχωρηθεί ως ακριβό φιλέτο, μαζί με τον Πευκώνα, στα χέρια του αυριανού αγοραστή του σταθμού ΣΠΑΠ;
Με βάση όλα αυτά τα ενδεχόμενα καλούμε την αυριανή δημοτική αρχή να δεσμευτεί για την απαίτηση της κυριότητας όλων των μέχρι τώρα ελεύθερων χώρων της πόλης μας, και να μην αρκεστεί στην «Παραχώρηση – Φερετζέ», που ποιος ξέρει τι κρύβει.
Φαντάζεσαι ακόμα τη λουρίδα των γραμμών ΣΠΑΠ, που δεν μπορεί να αξιοποιηθεί μόνη της, να παραχωρηθεί ως ακριβό φιλέτο, μαζί με τον Πευκώνα, στα χέρια του αυριανού αγοραστή του σταθμού ΣΠΑΠ;
Με βάση όλα αυτά τα ενδεχόμενα καλούμε την αυριανή δημοτική αρχή να δεσμευτεί για την απαίτηση της κυριότητας όλων των μέχρι τώρα ελεύθερων χώρων της πόλης μας, και να μην αρκεστεί στην «Παραχώρηση – Φερετζέ», που ποιος ξέρει τι κρύβει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου