Από το http://kro-potkin.blogspot.com/ Σε επικίνδυνη ατραπό φαίνεται να βαδίζει ο δήμαρχος και τοπικός διεκπεραιωτής των αποφάσεων κυβέρνησης-τρόικας Ν. Σαράντης.
Δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που βλέπουμε πρώην αριστερούς (και όψιμους πασοκο-φιλελεύθερους) να καταφέρονται με τόσο μένος εναντίον των παλιών τους συντρόφων.
Τούτη τη φορά, όμως, ξεπέρασε τα εσκαμμένα. Και το χειρότερο : το έκανε συνειδητά και με τον πιο αποτρόπαιο γκαιμπελισμό. Ακολουθώντας δηλαδή τη γραμμή που έχει δώσει το κεντρικό ΠΑΣΟΚ στα στελέχη του (και οπαδούς), γραμμή που υιοθέτησαν και περνούν καθημερινά και οι οσφυοκάμπτες όλων σχεδόν των ΜΜΕ : είμαστε ανίκανοι να εξηγήσουμε πειστικά την πλήρη κατάλυση του οικονομικο-κοινωνικού ιστού για την οποία δουλεύουμε με προσήλωση, δεν θέλουμε να παραδεχτούμε πως υποδουλώσαμε την Ελλάδα και την παραδώσαμε βορά στους ληστές, άρα στοχοποιούμε επιλεκτικά, προετοιμάζοντας το έδαφος για την απόλυτη καταστολή. Το μόνο εργαλείο που θα μπορέσει να μας σώσει.
Η σε πρώτη φάση πανελλαδικά στοχοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία πειθήνια εφαρμόζει ο δήμαρχος Ν. Σαράντης και, δυστυχώς, ορισμένοι από τους συνεργάτες του, είναι η πρώτη απόπειρα αυτής της "γραμμής". Όσοι πείθονται απ' αυτήν ας αναλογιστούν πως δεν είναι ούτε καινούργια αλλά ούτε και μακρόχρονα αποτελεσματική.
Μπορεί, πράγματι να ξεγελάσει πολλούς, αλλά για λίγο. Στην πορεία, κι έτσι όπως δυστυχώς διολισθαίνουμε προς την κοινωνική και οικονομική αθλιότητα, εξαιτίας των εγκλημάτων της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, δεν θα τους φτάνει μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ (ή ο κάθε ΣΥΡΙΖΑ). Οι "εχθροί" θα είναι πολυάριθμοι και όχι μόνον αγανακτισμένοι. Θα είναι άνθρωποι που δεν θα έχουν πια να χάσουν τίποτα γιατί τους τα πήραν όλα. Και το γνωρίζουν καλά αυτό οι οπαδοί της Παγκάλειας αισχρής προπαγάνδας. Και στήνουν σιγά-σιγά τη γέφυρα απ' όπου θα διαβούν τον Ρουβίκωνα της κατ'επίφασιν δημοκρατίας για να βρεθούν στην όχθη της "κοινοβουλευτικής" χούντας. Γιατί είναι ο μόνος τρόπος να φιμώσουν, να "ελέγξουν" και να καταστείλουν την διαρκώς διογκούμενη λαϊκή οργή.
Η στοχοποίηση του συγκεκριμένου πολιτικού μορφώματος δεν είναι τυχαία επιλογή. Ο ΣΥΡΙΖΑ, και κυρίως η κυρίαρχη συνιστώσα του (Ο ΣΥΝ) δεν οργανώνουν και δεν καθοδηγούν τις κινητοποιήσεις των πολιτών (άρα, ούτε τη χθεσινή στο Α' ΚΑΠΗ). Για έναν απλό λόγο : γιατί αποτελεί ένα νεκρό πολιτικό χώρο, ο οποίος δεν μπορεί πλέον να παράξει πολιτική.
Ένα μισογκρεμισμένο σπίτι, μέσα στο οποίο συγκρούονται διάφοροι ανεπαρκείς "ηγετίσκοι", μόνοι τους, χωρίς κανείς πια να τους δίνει σημασία. Είναι όμως το μοναδικό κοινοβουλευτικό κόμμα που εκφράζει αλλοπρόσαλλα και απρόβλεπτα μια πάγια αντιμνημονιακή-αντικυβερνητική άποψη. Σε αντίθεση με την υποκριτική πολιτική της ΝΔ και την ανώδυνη και δογματικά "ήρεμη" αντίληψη του ΚΚΕ. Κι αυτό το αλλοπρόσαλλα απρόβλεπτο είναι που φοβούνται οι γηγενείς πραίτορες και οι ξένοι προστάτες τους. Είναι ο φόβος των "από τα κάτω" που σπρώχνει τους γκαιμπελίσκους του ΠΑΣΟΚ να αισχρολογούν ψευδόμενοι, όπου και όταν τους δίνεται η ευκαιρία. Των "από τα κάτω" που τόσο καιρό τώρα συσσωρεύουν και καταπίνουν εξευτελισμούς, ταπεινώσεις και ψέμματα και που, όταν ξεσπάσουν, δεν θα έχουν ανάγκη από κανένα πολιτικό προσδιορισμό (πόσο μάλλον πολιτικά κουφάρια).
Κλείνοντας, θέλω να θυμίσω μία φράση, η οποία ελέχθη στα 1988 σε ραδιοφωνική συνέντευξη του Michel Rocard. Ερωτηθείς αν συμφωνεί με τη βία (με αφορμή τα αιματηρά επεισόδια που είχαν ξεσπάσει στη Νέα Καληδονία μεταξύ αστυνομίας και αυτονομιστών) ο μετέπειτα πρωθυπουργός της Γαλλίας απαντά : "Όποιος συγχέει την τυφλή βία με τη νόμιμη αντίδραση ενάντια στην κρατικη βία θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου να μπαίνει στη λίστα υποψηφίων για το βραβείο Γκαίμπελ"
Για τους φίλους πασόκους αναφέρω πως ο Michel Rocard είναι μέλος του Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου