Κορυφώνεται η μάχη για τα συλλαλητήρια στις 27 του Νοέμβρη και την πανεργατική πανελλαδική απεργία στις 10 του ΔεκέμβρηΤην Πέμπτη, 27 του Νοέμβρη, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα καλεί τους εργαζόμενους να βγουν μαζικά στους δρόμους. Να διαδηλώσουν με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ. Και έχουν κάθε λόγο να το κάνουν. Αρκεί να ανατρέξει κανείς στα όσα έχει ακούσει και ζήσει από την ώρα που εντάθηκε η κυβερνητική και εργοδοτική προπαγάνδα γύρω από την οικονομική κρίση για να καταλάβει πως τα περιθώρια της αντίδρασης στενεύουν. Και πως κάθε ώρα αδράνειας περνάει προς όφελος εκείνων που πασχίζουν με νύχια και με δόντια να φορτώσουν την κρίση και τις συνέπειές της στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα.
Κάθε εργάτης και υπάλληλος έχει ακούσει τις τελευταίες μέρες, για έναν συνάδελφο ή κοντινό του άνθρωπο που απειλείται με απόλυση στο όνομα της κρίσης. Εχει ζήσει από πρώτο χέρι, είτε στον τόπο της δουλειάς τους, είτε από τα ΜΜΕ, μια χωρίς προηγούμενο πίεση να δεχτεί να γίνει συμμέτοχος στην «αντιμετώπιση» δήθεν της κρίσης. Να δεχτεί να χαμηλώσει κι άλλο τις προσδοκίες και τις διεκδικήσεις του, προκειμένου να μη χάσει αυτός ή κάποιοι συνάδελφοί του τη δουλειά τους. Κάθε εργάτης και υπάλληλος έχει γίνει μάρτυρας μιας ανελέητης προπαγάνδας που λέει ότι πρέπει να εφοδιαστούν με ρευστό οι τράπεζες και όχι ο ίδιος, γιατί η οικονομία κινδυνεύει.
Δεν υπάρχει εργαζόμενος που να μην έχει μάθει πως η κυβέρνηση, με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑ.Ο.Σ., αλλά και της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας, έχει ήδη νομοθετήσει τη χρηματοδότηση των τραπεζών με 28 δισ. ευρώ. Αυτή η πρόκληση δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη. Δίπλα στον πακτωλό που καταλήγει στα χρηματοκιβώτια του τραπεζικού κεφαλαίου, ο κάθε εργατοϋπάλληλος πρέπει να βάλει το δικό του πενιχρό μισθό. Τη δική του δυσκολία να τα βγάλει πέρα, να ανταποκριθεί στα έξοδα για τις τρέχουσες καθημερινές ανάγκες και ταυτόχρονα στην υπερχρέωσή του από τις τράπεζες.
Χιλιάδες εργάτες έρχονται καθημερινά σε επαφή με το κάλεσμα των ταξικών δυνάμεων για τη διπλή αναμέτρηση
Για την οικονομική κρίση δε φταίει ο εργαζόμενος. Κάθε άλλο μάλιστα. Γι' αυτό και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να δεχτεί να μπει στη συζήτηση για το πόσα είναι διατεθειμένος να χάσει, προκειμένου να ξεπεραστεί η κρίση. Σ' αυτή τη συζήτηση επιχειρούν να σύρουν την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα τα κόμματα του κεφαλαίου και οι συνδικαλιστικοί τους εκπρόσωποι. Γι' αυτό ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τάσσονται αναφανδόν υπέρ της αναχρηματοδότησης των μεγαλοεργοδοτών και της παραπέρα ανατροπής των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Για να μειωθεί κι άλλο η τιμή στην οποία η εργοδοσία αγοράζει την εργατική δύναμη. Να αυξηθούν τα περιθώρια της κερδοφορίας της, να μεγαλώσει η απόδοση στην αναπαραγωγή του κεφαλαίου που τώρα δείχνει να χωλαίνει.
Γι' αυτό οι εκπρόσωποι του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού στους τόπους δουλειάς καλούν τους εργαζόμενους, αλλού να δεχτούν μείωση στο μισθό τους, αλλού να συμβιβαστούν με την απλήρωτη εργασία και αλλού να παραιτηθούν από κεκτημένα ασφαλιστικά δικαιώματα και να προκρίνουν τα επαγγελματικά Ταμεία, προκειμένου να πάρει ξανά μπρος ο τροχός της υπερκερδοφορίας του κεφαλαίου. Γι' αυτό και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να συγκαλυφθεί ο πραγματικός χαρακτήρας της κρίσης και προτείνει διαχειριστικά μέτρα που δημιουργούν την αυταπάτη ενός πιο ανθρώπινου δήθεν καπιταλισμού.
Οι εργάτες δεν ήταν συνέταιροι με τα αφεντικά τους στην περίοδο της υπερκερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου. Γι' αυτό και δεν μπορούν να γίνουν συνέταιροι και τώρα που οι ρυθμοί της κερδοφορίας μειώνονται. Το δικό τους ιδρώτα έκλεβε ο εργοδότης την περίοδο της «ανάπτυξης», το δικό τους ιδρώτα επιδιώκει να κλέψει τώρα, με ακόμα πιο ληστρικούς όρους, για να ξεπεράσει την κρίση.
Η περίοδος της οικονομικής κρίσης σηματοδοτεί μια σοβαρή αναμέτρηση, από την οποία οι εργαζόμενοι, αν έγκαιρα δε συνειδητοποιήσουν το χαρακτήρα της και δεν πάρουν τα μέτρα τους, κινδυνεύουν να βρεθούν σε ακόμα χειρότερη μοίρα μετά την ολοκλήρωσή της. Αντίθετα, η όξυνση της ταξικής πάλης και ο σωστός προσανατολισμός των εργατικών - λαϊκών αγώνων μπορούν να τους φέρουν σε καλύτερη θέση στην αναμέτρηση με το κεφάλαιο και τους εκφραστές του. Αυτό ακριβώς επιδιώκει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Αυτό το σκοπό εξυπηρετούν τα συλλαλητήρια που διοργανώνει το ΠΑΜΕ, στις 27 του Νοέμβρη, αλλά και η μάχη για την απεργία στις 10 του Δεκέμβρη με το πλαίσιο των ταξικών δυνάμεων.
Το πλαίσιο του ΠΑΜΕ αποτελεί την καλύτερη ασπίδα για τα δικαιώματα των εργαζομένων την περίοδο της κρίσης. Αλλά και το πιο αποτελεσματικό εφαλτήριο για την ανάπτυξη ρωμαλέων ταξικών αγώνων, μαζί με τα σύμμαχα στρώματα των μικρών ΕΒΕ και των φτωχών αγροτών. Αγώνες που μπορούν να στριμώξουν το κεφάλαιο, τους πολιτικούς εκφραστές του. Να οδηγήσουν στην απόσπαση κατακτήσεων και σε μια πορεία να ανοίξουν το δρόμο για πιο ριζοσπαστικές αλλαγές προς όφελος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.
Οι κινητοποιήσεις του επόμενου εικοσαήμερου δεν είναι ούτε αποσπασματικές, ούτε επετειακές για τις ταξικές δυνάμεις. Είναι η συνέχεια σκληρών αναμετρήσεων όλο το προηγούμενο διάστημα, είτε για το ασφαλιστικό και τις Συλλογικές Συμβάσεις, είτε για τις απολύσεις και τις εργασιακές ανατροπές, είτε για την Υγεία και την Παιδεία. Η επιτυχία τους θα αποτελέσει παρακαταθήκη για τις μάχες που έρχονται και για τις οποίες το ΠΑΜΕ θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να οξύνει τα ταξικά χαρακτηριστικά τους.
Κάθε εργάτης και υπάλληλος έχει ακούσει τις τελευταίες μέρες, για έναν συνάδελφο ή κοντινό του άνθρωπο που απειλείται με απόλυση στο όνομα της κρίσης. Εχει ζήσει από πρώτο χέρι, είτε στον τόπο της δουλειάς τους, είτε από τα ΜΜΕ, μια χωρίς προηγούμενο πίεση να δεχτεί να γίνει συμμέτοχος στην «αντιμετώπιση» δήθεν της κρίσης. Να δεχτεί να χαμηλώσει κι άλλο τις προσδοκίες και τις διεκδικήσεις του, προκειμένου να μη χάσει αυτός ή κάποιοι συνάδελφοί του τη δουλειά τους. Κάθε εργάτης και υπάλληλος έχει γίνει μάρτυρας μιας ανελέητης προπαγάνδας που λέει ότι πρέπει να εφοδιαστούν με ρευστό οι τράπεζες και όχι ο ίδιος, γιατί η οικονομία κινδυνεύει.
Δεν υπάρχει εργαζόμενος που να μην έχει μάθει πως η κυβέρνηση, με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑ.Ο.Σ., αλλά και της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας, έχει ήδη νομοθετήσει τη χρηματοδότηση των τραπεζών με 28 δισ. ευρώ. Αυτή η πρόκληση δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη. Δίπλα στον πακτωλό που καταλήγει στα χρηματοκιβώτια του τραπεζικού κεφαλαίου, ο κάθε εργατοϋπάλληλος πρέπει να βάλει το δικό του πενιχρό μισθό. Τη δική του δυσκολία να τα βγάλει πέρα, να ανταποκριθεί στα έξοδα για τις τρέχουσες καθημερινές ανάγκες και ταυτόχρονα στην υπερχρέωσή του από τις τράπεζες.
Χιλιάδες εργάτες έρχονται καθημερινά σε επαφή με το κάλεσμα των ταξικών δυνάμεων για τη διπλή αναμέτρηση
Για την οικονομική κρίση δε φταίει ο εργαζόμενος. Κάθε άλλο μάλιστα. Γι' αυτό και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να δεχτεί να μπει στη συζήτηση για το πόσα είναι διατεθειμένος να χάσει, προκειμένου να ξεπεραστεί η κρίση. Σ' αυτή τη συζήτηση επιχειρούν να σύρουν την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα τα κόμματα του κεφαλαίου και οι συνδικαλιστικοί τους εκπρόσωποι. Γι' αυτό ΝΔ και ΠΑΣΟΚ τάσσονται αναφανδόν υπέρ της αναχρηματοδότησης των μεγαλοεργοδοτών και της παραπέρα ανατροπής των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Για να μειωθεί κι άλλο η τιμή στην οποία η εργοδοσία αγοράζει την εργατική δύναμη. Να αυξηθούν τα περιθώρια της κερδοφορίας της, να μεγαλώσει η απόδοση στην αναπαραγωγή του κεφαλαίου που τώρα δείχνει να χωλαίνει.
Γι' αυτό οι εκπρόσωποι του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού στους τόπους δουλειάς καλούν τους εργαζόμενους, αλλού να δεχτούν μείωση στο μισθό τους, αλλού να συμβιβαστούν με την απλήρωτη εργασία και αλλού να παραιτηθούν από κεκτημένα ασφαλιστικά δικαιώματα και να προκρίνουν τα επαγγελματικά Ταμεία, προκειμένου να πάρει ξανά μπρος ο τροχός της υπερκερδοφορίας του κεφαλαίου. Γι' αυτό και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να συγκαλυφθεί ο πραγματικός χαρακτήρας της κρίσης και προτείνει διαχειριστικά μέτρα που δημιουργούν την αυταπάτη ενός πιο ανθρώπινου δήθεν καπιταλισμού.
Οι εργάτες δεν ήταν συνέταιροι με τα αφεντικά τους στην περίοδο της υπερκερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου. Γι' αυτό και δεν μπορούν να γίνουν συνέταιροι και τώρα που οι ρυθμοί της κερδοφορίας μειώνονται. Το δικό τους ιδρώτα έκλεβε ο εργοδότης την περίοδο της «ανάπτυξης», το δικό τους ιδρώτα επιδιώκει να κλέψει τώρα, με ακόμα πιο ληστρικούς όρους, για να ξεπεράσει την κρίση.
Η περίοδος της οικονομικής κρίσης σηματοδοτεί μια σοβαρή αναμέτρηση, από την οποία οι εργαζόμενοι, αν έγκαιρα δε συνειδητοποιήσουν το χαρακτήρα της και δεν πάρουν τα μέτρα τους, κινδυνεύουν να βρεθούν σε ακόμα χειρότερη μοίρα μετά την ολοκλήρωσή της. Αντίθετα, η όξυνση της ταξικής πάλης και ο σωστός προσανατολισμός των εργατικών - λαϊκών αγώνων μπορούν να τους φέρουν σε καλύτερη θέση στην αναμέτρηση με το κεφάλαιο και τους εκφραστές του. Αυτό ακριβώς επιδιώκει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Αυτό το σκοπό εξυπηρετούν τα συλλαλητήρια που διοργανώνει το ΠΑΜΕ, στις 27 του Νοέμβρη, αλλά και η μάχη για την απεργία στις 10 του Δεκέμβρη με το πλαίσιο των ταξικών δυνάμεων.
Το πλαίσιο του ΠΑΜΕ αποτελεί την καλύτερη ασπίδα για τα δικαιώματα των εργαζομένων την περίοδο της κρίσης. Αλλά και το πιο αποτελεσματικό εφαλτήριο για την ανάπτυξη ρωμαλέων ταξικών αγώνων, μαζί με τα σύμμαχα στρώματα των μικρών ΕΒΕ και των φτωχών αγροτών. Αγώνες που μπορούν να στριμώξουν το κεφάλαιο, τους πολιτικούς εκφραστές του. Να οδηγήσουν στην απόσπαση κατακτήσεων και σε μια πορεία να ανοίξουν το δρόμο για πιο ριζοσπαστικές αλλαγές προς όφελος των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.
Οι κινητοποιήσεις του επόμενου εικοσαήμερου δεν είναι ούτε αποσπασματικές, ούτε επετειακές για τις ταξικές δυνάμεις. Είναι η συνέχεια σκληρών αναμετρήσεων όλο το προηγούμενο διάστημα, είτε για το ασφαλιστικό και τις Συλλογικές Συμβάσεις, είτε για τις απολύσεις και τις εργασιακές ανατροπές, είτε για την Υγεία και την Παιδεία. Η επιτυχία τους θα αποτελέσει παρακαταθήκη για τις μάχες που έρχονται και για τις οποίες το ΠΑΜΕ θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να οξύνει τα ταξικά χαρακτηριστικά τους.
Το πλαίσιο πάλης
ΟΧΙ στις απολύσεις. Προστασία όλων των ανέργων, επίδομα 1.120 ευρώ, πάγωμα των δανείων, να σταματήσουν οι πλειστηριασμοί και οι κατασχέσεις για τις λαϊκές οικογένειες. Υπαλληλική αποζημίωση για κάθε απολυμένο.
Πλήρη - σταθερή εργασία. Κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, κατοχύρωση της Κυριακής αργίας.
Κατώτερο μισθό 1.400 ευρώ, κατώτερο μεροκάματο 56 ευρώ. Κατώτερη σύνταξη 1.120 ευρώ. Κατάργηση της φορολογίας στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης και στα καύσιμα. Αφορολόγητο όριο 15.000 ευρώ για τον άγαμο, 30.000 ευρώ για τη λαϊκή οικογένεια.
Κατάργηση όλων των αντεργατικών, αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Στήριξη των ασφαλιστικών ταμείων από το κράτος. Απόσυρση των αποθεματικών από το χρηματιστηριακό και τραπεζικό τζόγο. Συνταξιοδότηση στα 55 χρόνια για τις γυναίκες, στα 60 για τους άνδρες, στα 50 χρόνια και στα 55 για τα ΒΑΕ.
Αποκλειστικά Δημόσια - Δωρεάν Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία. Κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Δωρεάν κρατικούς βρεφονηπιακούς σταθμούς. Κατάργηση των τροφείων.
Μείωση των επιτοκίων, άτοκα στεγαστικά δάνεια στα νέα ζευγάρια. Φτηνή, σύγχρονη κατοικία με ευθύνη του κράτους.
ΟΧΙ στην απελευθέρωση και στις ιδιωτικοποιήσεις. Ενιαίοι, αποκλειστικά κρατικοί φορείς στην Ενέργεια, στις Μεταφορές, στις Τηλεπικοινωνίες, στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών.
Νομιμοποίηση των μεταναστών, ισοτιμία δικαιωμάτων, δικαίωμα μεταφοράς ασφαλιστικών δικαιωμάτων στη χώρα προέλευσης.
ΟΧΙ στην ποινικοποίηση των αγώνων.
ΟΧΙ στις απολύσεις. Προστασία όλων των ανέργων, επίδομα 1.120 ευρώ, πάγωμα των δανείων, να σταματήσουν οι πλειστηριασμοί και οι κατασχέσεις για τις λαϊκές οικογένειες. Υπαλληλική αποζημίωση για κάθε απολυμένο.
Πλήρη - σταθερή εργασία. Κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, κατοχύρωση της Κυριακής αργίας.
Κατώτερο μισθό 1.400 ευρώ, κατώτερο μεροκάματο 56 ευρώ. Κατώτερη σύνταξη 1.120 ευρώ. Κατάργηση της φορολογίας στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης και στα καύσιμα. Αφορολόγητο όριο 15.000 ευρώ για τον άγαμο, 30.000 ευρώ για τη λαϊκή οικογένεια.
Κατάργηση όλων των αντεργατικών, αντιασφαλιστικών νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Στήριξη των ασφαλιστικών ταμείων από το κράτος. Απόσυρση των αποθεματικών από το χρηματιστηριακό και τραπεζικό τζόγο. Συνταξιοδότηση στα 55 χρόνια για τις γυναίκες, στα 60 για τους άνδρες, στα 50 χρόνια και στα 55 για τα ΒΑΕ.
Αποκλειστικά Δημόσια - Δωρεάν Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία. Κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Δωρεάν κρατικούς βρεφονηπιακούς σταθμούς. Κατάργηση των τροφείων.
Μείωση των επιτοκίων, άτοκα στεγαστικά δάνεια στα νέα ζευγάρια. Φτηνή, σύγχρονη κατοικία με ευθύνη του κράτους.
ΟΧΙ στην απελευθέρωση και στις ιδιωτικοποιήσεις. Ενιαίοι, αποκλειστικά κρατικοί φορείς στην Ενέργεια, στις Μεταφορές, στις Τηλεπικοινωνίες, στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών.
Νομιμοποίηση των μεταναστών, ισοτιμία δικαιωμάτων, δικαίωμα μεταφοράς ασφαλιστικών δικαιωμάτων στη χώρα προέλευσης.
ΟΧΙ στην ποινικοποίηση των αγώνων.
Να σταματήσουν οι διώξεις των συνδικαλιστικών στελεχών στα Εμφιαλωμένα Ποτά και αλλού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου