Ιστορία του ναού Αγίων Μυροφόρων & Νικοδήμου

Ο ιερός ναός Αγίων Μυροφόρων & Νικοδήμου βρίσκεται στον δήμο Αγίων Αναργύρων και συγκεκριμένα στην συνοικία της Ανάκασας. Υπάγεται στη Μητρόπολη Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως και στην  αρχιερατική περιφέρεια των Κάτω Αχαρνών. Πανηγυρίζει κάθε Γ' Κυριακή του Πάσχα καθώς και την Κυριακή της Αναλήψεως εξαιτίας του προϋπάρχοντος Ναού του σημερινού Ναού της (Ιερός Ναός Αναλήψεως) στην ίδια τοποθεσία.

Προϊστάμενος του Ιερού ναού είναι: Ο Οικονόμος πατήρ Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος

Ιστορικά στοιχεία

Ο Ναός αρχικά, και πριν του έτους 1997 στεγάζονταν σε ένα μικρό εκκλησάκι στα σύνορα του δήμου μας με την Νέα Φιλαδέλφεια (Παρθενώνος και Παπαφλέσσα), εκεί όπου σήμερα στεγάζεται η Βουλγαρική Ορθόδοξη κοινότητα της Ελλάδος μετά από την παραχώρηση του παλιού ιερού Ναού από την ενορία μας. Με πρωτοβουλία του τότε εφημερίου και πρεσβυτέρου π. Ηλίου Λαμπρόπουλου ξεκίνησε σιγά σιγά η ανέγερση του νέου Ναού στην θέση όπου βρίσκονταν το παρεκκλήσι της Αναλήψεως. Οι εργασίες ξεκίνησαν στις αρχές του 1996 και ο Ναός λειτούργησε για πρώτη φορά στις 16 Ιουνίου του σωτηρίου έτους 1997. Οι εργασίες της κατασκευής του ,όμως, δεν τελείωσαν εκεί καθώς ο Ναός ολοκληρώθηκε οριστικά το 2002 όπου εγκαινιάστηκε πανηγυρικά και επίσημα την Κυριακή 2 Ιουνίου. Μυροφόρες ονομάστηκαν από την Εκκλησία μας οι τρεις ακόλουθες μαθήτριες του Ι. Χριστού. Αυτές ήταν η Μαρία η Μαγδαληνή, η Μαρία μητέρα του Ιακώβου και του Ιωσή και η Σαλώμη (βλ. πιο αναλυτικά παρακάτω). Όπως διαβάζουμε στον όρθρο μας αυτές οι γυναίκες «λίαν πρωί» και συγκεκριμένα την.. επόμενη ημέρα του Σαββάτου, δηλ. την Κυριακή έφεραν μύρα ώστε να αλείψουν με αυτά το σώμα του Χριστού όπως πρόσταζε το εβραϊκό έθιμο. Παρόλα αυτά όμως, όπως μας διηγείται χαρακτηριστικά το Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο ενώ οι Μυροφόρες αναρωτιούνταν πως θα αφαιρέσουν την μεγάλη πέτρα από την είσοδο του λαξευμένου βράχου, με μεγάλη έκπληξη είδαν αυτή να έχει μετακινηθεί από τον τάφο. Αφού εισήλθαν στο εσωτερικό του αντίκρισαν έναν Άγγελο ("νέο") ο οποίος κάθονταν στα δεξιά του μνημείου. Οι Μυροφόρες όπως ήταν φυσικό φοβήθηκαν και τις κατέλαβε τρόμος αλλά ο Άγγελος τους είπε χαρακτηριστικά: «Μην εκπλήττεσθε και φοβάστε. Ξέρω ποιόν ζητάτε. Ζητάτε τον Ιησού τον Ναζαρηνό που σταυρώθηκε. ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕ. Δεν είναι εδώ. Ιδού το μέρος στο οποίο τον εναπόθεσαν είναι κενό»(Κατά Μάρκον ΙΣΤ, 1-7). Ο Ματθαίος στην συνέχεια μας δίνει με πολύ ωραίο τρόπο την στιγμή της συνάντησης του Ιησού με τις τρεις του μαθήτριες οι οποίες συνέχιζαν να διακατέχονται από το αίσθημα του φόβου. Ο λυτρωτής αφού ήταν πλέον απαλλαγμένος από την φθορά μίλησε σε αυτές και τους είπε: «ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΚΑΙ ΑΝΑΓΓΕΙΛΑΤΕ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΟΥ, ΝΑ ΜΕΤΑΒΟΥΝ ΣΤΗΝ ΓΑΛΙΛΑΙΑ» (Κατά Ματθαίον ΚΗ 2-10). Αυτές έπραξαν αυτά σύμφωνα με τα λεγόμενα του Κυρίου και αποτέλεσαν αρχικά τον σύνδεσμο μεταξύ Χριστού και Μαθητών. Η αφοσίωση και το θάρρος των Αγίων Μυροφόρων τιμάται από την Εκκλησία μας την τρίτη Κυριακή του Πάσχα. Mαρία η Μαγδαληνή Το όνομά της δείχνει ότι καταγόταν από τα Μάγδαλα, πόλη στη νοτιοδυτική ακτή της θάλασσας της Γαλιλαίας. Παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Καινή Διαθήκη, μαζί με άλλες γυναίκες οι οποίες διακονούσαν τον Ιησού με τα υπάρχοντά τους (Λουκάς 8:2). Αυτές Τον ακολουθούσαν από ευγνωμοσύνη διότι είχαν θεραπευτεί από πονηρά νεύματα και ασθένειες. Την Μαρία ο Ιησούς την ελευθέρωσε από επτά δαιμόνια (Μάρκος 16:9, Λουκάς 8:2). Η διακονία της Μαρίας προς τον Ιησού, έγινε αιτία να συνδεθεί στενά με τη Σαλώμη, τη μητέρα του Ιάκώβου και του Ιωσή(Μάρκος 15:40), όπως επίσης και με τη μητέρα του Κυρίου (Ιωάννης 19:25). Βρισκόταν στη σταύρωση του Ιησού (Λουκάς 23:49) όπου μαζί με τις υπόλοιπες γυναίκες παρέμεινε μέχρι την τελευταία στιγμή, όταν ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, κατέβασε το σώμα του Κυρίου και το έθαψε (Ματθαίος 27:61, Μάρκος 15:47, Λουκάς 23:55). Μαζί με τη Σαλώμη και τη μητέρα του Ιακώβου αγόρασαν αρώματα για να πάνε να αλείψουν το σώμα του Ιησού (Μάρκος 16:1). Κάποιοι ταυτίζουν τη Μαρία τη Μαγδαληνή με την αμαρτωλή γυναίκα που άλειψε τα πόδια του Ιησού στο σπίτι του Φαρισαίου. Αυτό όμως γραφικά δεν στηρίζεται. Σύμφωνα με την παράδοση, λέγεται ότι ανέπτυξε πλούσια αποστολική δράση μέχρι την Ιταλία, τη Γαλλία, την Αίγυπτο, τη Φοινίκη τη Συρία και άλλες χώρες, για να καταλήξει στην Έφεσο της Μικράς Ασίας όπου και απεβίωσε. Το λείψανό της μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 890 μ.Χ. από τον αυτοκράτορα Λέοντα Στ' το Σοφό, στη μονή του αγίου Λαζάρου. Η Ορθόδοξη εκκλησία τιμά την μνήμη της στις 22 Ιουλίου. Μαρία μητέρα του Ιακώβου και του Ιωσή Σύζυγος του Κλωπά. Το ίδιο προφανώς πρόσωπο με την αναφερόμενη ως "άλλη Μαρία" (Ματθαίος 27:61, 28:1, Μάρκος 16:1, Λουκάς 24:10). Στο ευαγγέλιο του Ιωάννη διαβάζουμε ότι κάτω από το σταυρό του Ιησού ήταν η μητέρα Του, και η αδερφή της μητέρας Του Μαρία η γυναίκα του Κλωπά, και η Μαρία η Μαγδαληνή (19:25). Στο ευαγγέλιο του Ματθαίου αναφέρεται ότι βρίσκονταν η Μαρία η Μαγδαληνή, η Μαρία μητέρα του Ιακώβου και του Ιωσή και η μητέρα των γιων του Ζεβεδαίου (27:56). Στο δε ευαγγέλιο του Μάρκου αναφέρονται η Μαρία η Μαγδαληνή, η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου του μικρού, του Ιωσή και της Σαλώμης (15:40). Εάν συσχετίσουμε τα παραπάνω χωρία καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η Μαρία του Κλωπά και η μητέρα του Ιακώβου του μικρού και του Ιωσή, είναι το ίδιο πρόσωπο, και ότι πρόκειται για την αδερφή της Παρθένου Μαρίας. Η Μαρία αναφέρεται για πρώτη φορά κατά την ημέρα της σταυρώσεως. Την εσπέρα της ίδιας ημέρας την βρίσκουμε μαζί με την Μαρία τη Μαγδαληνή να κάθονται απέναντι στον τάφο (Ματθαίος 27:31, Μάρκος 15:47), ενώ το πρωί της επόμενης ημέρας πήγε στον τάφο μαζί με δύο άλλες γυναίκες για να αλείψουν το σώμα του Ιησού με αρώματα (Ματθαίος 28:1, Μάρκος 16:1, Λουκάς 23:56), έφυγε δε γρήγορα όταν της είπε ο άγγελος ότι ο Ιησούς δεν ήταν στο μνήμα (Μάρκος 16:8, δες και Λουκάς 24:23). Σαλώμη Σύζυγος του Ζεβεδαίου και μητέρα των των μαθητών του Κυρίου Ιακώβου και του Ιωάννη (δες Ματθαίος 27:56 με Μάρκος 15:40, 16:1). Ήταν μια από τις γυναίκες που ακολούθησαν και υπηρέτησαν τον Ιησού στη Γαλιλαία (Μάρκος 15:40,41). Ζήτησε από τον Κύριο, οι δυο γιοι της να καθίσουν ο ένας στα δεξιά κι άλλος στα αριστερά στη βασιλεία Του (Ματθαίος 20:20). Ήταν παρούσα στη σταύρωση του Ιησού (Μάρκος 15:40) καθώς επίσης και μεταξύ εκείνων που το πρωί του Πάσχα πήγαν στο μνήμα για να αλείψουν με αρώματα το σώμα του Κυρίου τους (Μάρκος 15:40, 16:1). Ονομαστικά αναφέρεται μόνο στις δύο τελευταίες περιπτώσεις. Νικόδημος Το όνομα του σήμαινε νίκη λαού. Φαρισαίος, άρχοντας των Ιουδαίων και μέλος του Συνεδρίου Σανχεντρίν. Από περιέργεια ή από ενδιαφέρον πήγε μέσα στη νύχτα προς τον Ιησού για να μάθει για όσα δίδασκε (Ιωάννης 3:1-14). Προσφώνησε μάλιστα τον Ιησού με τον τίτλο "Ραββί" που σημαίνει "Διδάσκαλε". Ο Ιησούς όμως αντί να δώσει σημασία σ' αυτό, του μίλησε για τη ανάγκη που είχε να "γεννηθεί άνωθεν", δηλαδή να αναγεννηθεί, εάν ήθελε να δει τη βασιλεία του Θεού. Αργότερα κατά την τελευταία μέρα της γιορτής της σκηνοπηγίας , όταν οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι σχεδίαζαν το θάνατο του Ιησού, ο Νικόδημος αντιστάθηκε στο Συνέδριο, λέγοντας πως ήταν άδικο να καταδικαστεί χωρίς πρώτα να απολογηθεί (Ιωάννης 7:37-53). Μετά το θάνατο του Ιησού ο Νικόδημος μαζί με τον Ιωσήφ από την Αριμαθαία πήγαν και άλειψαν το σώμα του Ιησού με πολύτιμα αρώματα, το έδεσαν με σάβανα και το τοποθέτησαν σε μνήμα που ήταν καινούργιο (Ιωάννης 19:38-42).   http://inamyroforon.gr