ΤΟ ΠΑΡΚΟ «ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΡΙΤΣΗΣ» ΚΑΙ Η ...ΟΜΕΛΕΤΑ

Από το http://www.dimotikianagennisiagionanargyron.blogspot.com/

Γράφει ο Δημήτρης Φεργάδης

Στην είσοδο του Πάρκου Περιβαλλοντικής Ευαισθησίας Αντ. Τρίτσης, από την πλευρά της οδού Μπίμπιζα, κρεμάστηκε αυτές τις μέρες (17.2.09) ένα πανό του ΑΣΔΑ και των «Φίλων του Πάρκου» Αγ. Αναργύρων – Καματερού – Ν. Λιοσίων.
Το κείμενο απλό, έγραφε:
«Βάζουμε τέλος στις εικόνες εγκατάλειψης και ντροπής του Πάρκου», πράγμα που σημαίνει πως δεν θα επιτραπεί άλλη υποβάθμιση του χώρου.
Να το δούμε. Για να το… πιστέψουμε.
Γιατί όποιος επισκέπτεται συχνά το Πάρκο γνωρίζει από πρώτο χέρι πόσο, μέρα την ημέρα, υποβαθμίζεται.
Η βρώμα από τα νερά της λίμνης είναι πολλές φορές αφόρητη. Και είναι ακόμα χειμώνας.Όμως, ας μην είμαστε μίζεροι.
Ολοι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ και την ευρύτερη περιοχή έχουμε την ίδια επιθυμία.
Θέλουμε ένα πάρκο πρότυπο για το σκοπό που έγινε, φιλικό και επισκέψιμο.
Αυτός είναι ο καημός όλων.
Εκεί που μπορεί να διαφέρουμε είναι στο πώς όλα αυτά μπορούν να πραγματοποιηθούν.
Καλή είναι η ανάρτηση των πανό.
Καλές είναι οι συζητήσεις σε στρογγυλά τραπέζια.
Καλοί επίσης είναι οι «περίπατοι σε διαδρόμους».
Καλή ακόμα είναι η αλληλογραφία με Υπουργεία ή «η υπογραφή μνημονίων».
Λύσεις, όμως, δεν δίνουν.
Οι παλαιότεροι γνωρίζουμε από πρώτο χέρι πώς «αποκτήθηκε» η πλατεία Κοκκινόπουλου, ο Πευκώνας, η πλατεία στην Τσούμπα, το 4ο Δημοτικό Σχολείο ή πώς δενδροφυτεύθηκε ο χώρος κάτω από το «Μητέρα».
Καταλύτης για την απόκτηση όλων των πιο πάνω χώρων ήταν η συνειδητοποίηση και η αγωνιστική δυναμική που είχε καλλιεργηθεί στο λαό των Αγίων Αναργύρων από τη «Δημοτική Ανανέωση» και η σθεναρή, ανυποχώρητη και απόλυτα διεκδικητική στάση του αείμνηστου φίλου Δημάρχου, Σπύρου Αποστόλου.
Ποιος τα αμφισβητεί αυτά!
Στις 2/3/09, την Καθαροδευτέρα, στο χώρο του Πάρκου διοργανώνονται από το Δήμο τα παραδοσιακά Kούλουμα.
Είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία, η γιορτή αυτή να μην είναι και φέτος γιορτή μόνο του κρασιού, της λαγάνας και του… χαλβά.
Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν.
Η αξιοποίηση και η ποιοτική αναβάθμιση του Πάρκου είναι μονόδρομος, είναι το στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί.
Είναι το αδιαπραγμάτευτο.
Αν, λοιπόν, η Δημοτική Αρχή προτιμάει την «ομελέτα» (την αξιοποίηση) από το χαλβά (την εγκατάλειψη), «πρέπει να σπάσει αυγά».
Να κοντράρει, δηλαδή, στα ίσα και ανυποχώρητα το όποιο σημερινό ή αυριανό κατεστημένο.
Οτιδήποτε άλλο κάνει θα είναι απλά… οτιδήποτε άλλο.
Και στο Πάρκο «οι εικόνες εγκατάλειψης και ντροπής» θα γελούν πικρόχολα για την υποκρισία μας.
Ομελέτα, λοιπόν, έστω και «σαρακοστιανή» ή χαλβά, κύριοι;